Συνέντευξη με τον 63χρονο φίλαθλο του Εθνικού Πειραιά
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΟΥΝΔΡΕΑ
Μόλις σε ηλικία 5 χρόνων βρέθηκε στις κερκίδες του «Γεώργιος Καραϊσκάκης» για εντός έδρας αγώνα του Εθνικού εναντίον του Παναθηναϊκού (0–2) για πρώτη φορά. Επισκέφθηκε από την εφηβεία του (15-16) για να υποστηρίξει την αγαπημένη του ομάδα όλη την Ελλάδα, από Πελοπόννησο (Κόρινθο-Πάτρα-Καλαμάτα) μέχρι και την Μακεδονία (Θεσσαλονίκη-Καστοριά-Σέρρες κλπ.) με ταξίδια που διαρκούσαν πάρα πολλές ώρες, αλλά λόγω των θετικών αποτελεσμάτων που έπαιρνε την ταλαιπωρία διαδεχόταν η ανακούφιση. Έζησε στην κυανόλευκη θητεία του χαρές και λύπες που μέχρι σήμερα αυτές τον συνοδεύουν, όμως ας αφήσουμε να μας τα πει καλύτερα στα 63 χρόνια του σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση, που σίγουρα θα συζητηθεί. Μιας και ο τρόπος που μιλά για την πρώτη και μεγάλη ποδοσφαιρική αγάπη του τον Εθνικό Πειραιά είναι πέρα από κάθε αμφιβολία άξιος προσοχής.
|
Όνομα: Αλέξανδρος Μουνδρέας.
Γεννήθηκες: Στις 5 Ιουνίου 1955 στο Αιγάλεω. Κατοικία: Εδώ και 12 χρόνια και 10 μήνες κατοικώ στο Σερτοχενμπός της Ολλανδίας. Οικογένεια: Παντρεμένος με την Μαρίνα (61). Μόρφωση: Είμαι απόφοιτος Λυκείου, ενώ φοίτησα 1 χρόνο στη Σχολή Ναυτιλιακών Σπουδών του Σπυρίδωνος Μαρκοζάνη και πήρα πτυχίο Δημοσιογραφίας από το ΙΕΚ Αθηνών (Γεωργίου Τράγκα). Μιλώ Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά (ικανοποιητικά), Ολλανδικά (αρκετά καλά). Μάλιστα δε κατόρθωσα να πάρω και το δίπλωμα. |
Εργασία: Απασχολήθηκα σε πολλές εργασίες. Από σερβιτόρος σε διάφορες καφετέριες του Πειραιά, μέχρι στα καράβια (καμαροτάκι, ως και ναύτης). Επιπλέον από το (1981-1988) είχα μαζί με τον αδελφό μου Γιάννη μαγαζί με δίσκους . Ενώ λίγο αργότερα αποφάσισα, αφού είχα εργαστεί σε τοπικές εφημερίδες της πόλης του Πειραιά να εκδόσω τη δική μου πλέον εφημερίδα με τίτλο «Ο Αθλητικός Πειραιάς της Τρίτης», η έκδοση της οποίας κράτησε μόνο, δυστυχώς, μερικούς μήνες. Όταν ήρθα εδώ στην Ολλανδία (4 Φεβρουαρίου 2006) απασχολήθηκα σε διανομές εφημερίδων, φυλλαδίων και στο Ολλανδικό Ταχυδρομείο. Τώρα διατηρώ περίπου 11 μήνες ηλεκτρονικό κατάστημα με είδη δώρων και μια ηλεκτρονική σελίδα με συνεντεύξεις από παλιούς ποδοσφαιριστές και φιλάθλους της Εθνικάρας μας και του ΦΣ Ντεν Μπος.
Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη επαφή σου, το ξεκίνημά σου με τον Εθνικό Πειραιά;
Από πολύ νωρίς (5) βρέθηκα στις κερκίδες του γηπέδου μας Γεώργιος Καραϊσκάκης. Όταν ο θείος μου (αδελφός του πατέρα μου) ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΝΔΡΕΑΣ, παλιά δόξα του Εθνικού μας, με πήρε μαζί του για να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα. Ακόμα μέχρι σήμερα θυμάμαι, ήταν το Εθνικός Πειραιά-Παναθηναϊκός. Ο πίνακας του σκορ έγραψε (0-2), αλλά ήδη είχε μπει για τα καλά μέσα μου, χωρίς καν να το καταλάβω, λόγω φυσικά ηλικίας, η κυανόλευκη ιδέα.
Ποιός αγώνας σου είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση, ώστε σου έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη σου και τον θυμάσαι μέχρι και σήμερα;
Οι αγώνες που παρακολούθησα και μου έμειναν βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη ήταν πάρα πολλοί. Αλλά ξεδιπλώνοντας τις αναμνήσεις μου στέκομαι σε δύο αγώνες. Ο πρώτος για το Κύπελλο Ελλάδος στο Ναύπλιο με την ομάδα του Παναυπλιακού, όπου βρεθήκαμε πάνω από 10 λεωφορεία κυανόλευκοι φίλαθλοι, χώρια τα Ι.Χ. με αποτέλεσμα οι ντόπιοι να παραμιλάνε και να με ρωτούν πως και που βρεθήκαμε τόσοι πολλοί. Για την ιστορία αυτός ο αγώνας είχε φθάσει στη διαδικασία των πέναλτις και είχαμε προκριθεί, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως είχε διεξαχθεί στα μέσα της εβδομάδας (Τετάρτη). Αλλά τελικά επαναλήφθηκε, διότι αργότερα διαπιστώθηκε πως ο Τάκης Ελευθεριάδης (καπάτσος) είχε χτυπήσει δύο πέναλτις. Στον δεύτερο αγώνα, θυμάμαι, που έγινε λίγες μέρες αργότερα, μάλλον την επόμενη Δευτέρα, νικήσαμε με (0-2) και φυσικά περάσαμε στον επόμενο γύρο. Και ο δεύτερος για το Πρωτάθλημα στη Λάρισα πάλι περίπου με τον ίδιο αριθμό φιλάθλων εναντίον της ΑΕΛ, όπου κι εκεί οι ντόπιοι ρωτούσαν με απορία αν ο Εθνικός είχε τόσους πολλούς φιλάθλους. Για την ιστορία χάσαμε στο τελευταίο λεπτό (90´) με γκολ του Ρακιτζόγλου (1-0).
Πήγαινες μόνος σου, με φίλους ή με μέλη της οικογενείας σου; Συναντιόσασταν κάπου; Πήγαινες με κάποιους και συνεχίζεις να πηγαίνεις μέχρι και τώρα;
Ξεκίνησα να πηγαίνω, όπως είπα και πιο πάνω, με τον θείο μου και αργότερα με τον πατέρα μου και κάποιες φορές με τον αδελφό μου. Στη συνέχεια μόνος μου, αλλά συνήθως πήγαινα να βρω και τους υπόλοιπους φιλάθλους (ήταν αρκετοί απ’ αυτούς που ήμασταν ήδη φίλοι) στα στέκια μας στην Ευαγγελίστρια, τα καφενεία ΕΛΛΑΣ, αλλά και στην Τζαβέλλα. Από εκεί 1-2 ώρες πριν την έναρξη των αγώνων κατηφορίζαμε τραγουδώντας με τα κασκόλ και τις σημαίες μας μέχρι το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και συγκεκριμένα στο καφενείο του γηπέδου, όπου συναντιόμασταν φίλοι και γνωστοί, αλλά και άγνωστοι για να κάνουμε τα σχόλια μας. Τελευταία γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 για λίγο χρονικό διάστημα, όσο διετέλεσα πρόεδρος του Συνδέσμου Καστέλλας-Νέου Φαλήρου, συναντιόμασταν εκεί και κάναμε τις απαραίτητες ετοιμασίες πριν την αναμέτρηση της Κυριακής. Και φυσικά αν είχαμε νικήσει, συνέβαινε αρκετά, ανηφορίζαμε πάλι στον Σύνδεσμο για να οργανώσουμε μετά τα μεθεόρτια τις επόμενες κινήσεις μας. Ποιές διαφορές εντοπίζεις στο ποδόσφαιρο του τότε και του σήμερα; Έχουν πολλά αλλάξει; Αυτές οι αλλαγές κάνουν καλό ή κακό; Από διαφορές άλλο τίποτα. Πρώτα απ’ όλες καταγράφω από τις τεχνολογικές αλλαγές αυτή του VAR που ναι μεν δίκαιη, αν και εφ’ όσον ο διαιτητής, πάει για να κοιτάξει τι ακριβώς συμβαίνει. Όμως θα ήταν πιο δίκαιο αν υπήρχε σε όλους τους αγώνες επαγγελματικών και μη κατηγοριών. |
Σίγουρα δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως τα καινούργια μηχανήματα, κυρίως μυϊκής δύναμης, κάνουν αναμφίβολα καλό. Μετά πάμε στα συστήματα των ομάδων. Που με την εμπειρία μου μέσα στα γήπεδα, απλώς, ως φίλαθλος και προπονητής της εξέδρας (58) καταγράφω πως λόγω των πολλών αλλαγών, αυτό που βλέπω κυρίως είναι. Έγινε ναι μεν το ποδόσφαιρο πιο γρήγορο κι αυτό όχι σε όλους τους αγώνες. Η συνεχής επιστροφή της μπάλας στον τερματοφύλακα, αν μη τι άλλο παραπέμπει, πάντα κατ’ εμέ στην αδυναμία των μπακ να έχουν καλή επικοινωνία με τα χαφ και την επίθεση. Είναι δε αρκετές φορές που γίνονται τρομερά λάθη με αποτέλεσμα να δέχονται οι ομάδες αστεία τέρματα με αυτογκόλ ακόμα και από τερματοφύλακα. Αυτό πιστεύω πως δημιουργεί μια ακαταστασία στην ομάδα με αποτέλεσμα να παίζεται κακό ποδόσφαιρο. Μια από τις αιτίες που στα πρώτα χρόνια που πήγαινα, να γεμίζουν τα γήπεδα ασφυκτικά από κόσμο, ενώ τώρα όσο πάει και αδειάζουν.
Ποιός Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τότε και ποιός σήμερα;
Σίγουρα μου άρεσαν πάρα πολλοί τότε που έβλεπα μπάλα πιτσιρικάς, αλλά και αργότερα. Πρόλαβα και είδα κι ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό, πολύ ωραίο θέαμα σε πολλούς αγώνες. Έτσι ξεχώρισα από τον Εθνικό μας τους: Χρήστο Αρβανίτη, Άγγελλο Κρεμμύδα, Ανδρέα Αντωνάτο, Στέλιο Νικηφοράκη, Τάκη Χατζηϊωάννογλου, Μιχάλη Κρητικόπουλο, Μασένγκο Ιλούνγκα, Δημήτρη Πίττα, Κώστα Μπατσινίλα, τον Χάρη Σοφιανό και φυσικά τον μεγάλο ξένο παικταρά της Εθνικάρας μας αέρα αέρα Ρομπέρτο Καλκαντέρα. Από ξένους Πελέ, Κρόϊφ (μόνο από στιγμιότυπα), αυτό από τους τότε, και του σήμερα Βασίλης Βουτσινάς, Μάκης Παυλάκης, Ρομάνο. Κι από τους ξένους πρώτα ο Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) και μετά ο Άντουαν Χρήζμαν (Αθλέτικο Μαδρίτης)
Σίγουρα μου άρεσαν πάρα πολλοί τότε που έβλεπα μπάλα πιτσιρικάς, αλλά και αργότερα. Πρόλαβα και είδα κι ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό, πολύ ωραίο θέαμα σε πολλούς αγώνες. Έτσι ξεχώρισα από τον Εθνικό μας τους: Χρήστο Αρβανίτη, Άγγελλο Κρεμμύδα, Ανδρέα Αντωνάτο, Στέλιο Νικηφοράκη, Τάκη Χατζηϊωάννογλου, Μιχάλη Κρητικόπουλο, Μασένγκο Ιλούνγκα, Δημήτρη Πίττα, Κώστα Μπατσινίλα, τον Χάρη Σοφιανό και φυσικά τον μεγάλο ξένο παικταρά της Εθνικάρας μας αέρα αέρα Ρομπέρτο Καλκαντέρα. Από ξένους Πελέ, Κρόϊφ (μόνο από στιγμιότυπα), αυτό από τους τότε, και του σήμερα Βασίλης Βουτσινάς, Μάκης Παυλάκης, Ρομάνο. Κι από τους ξένους πρώτα ο Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα) και μετά ο Άντουαν Χρήζμαν (Αθλέτικο Μαδρίτης)
Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Θα προσπαθούσα τα δύο πιο βασικά στοιχεία που συντελούν στο μαρασμό μιας κοινωνίας με τα γνωστά επακόλουθα σε όλους μας δηλαδή προχειρότητα και αναξιοκρατία να τα αντικαταστήσω με προγραμματισμό και αξιοκρατία. Έτσι ώστε η κοινωνική αδικία που επικρατεί σχεδόν σε όλους τους τομείς να μην υφίσταται πια.
Και στον ποδοσφαιρικό χώρο θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να αποκαταστήσω μια αθλητική αδικία με πολύπλευρη υπευθυνότητα. Θα έβαφα το Γεώργιος Καραϊσκάκης κυανόλευκο και φυσικά θα έβαζα κυανόλευκα καθίσματα, για να μου θυμίζουν τα παλιά ωραία χρόνια δόξας, διότι σίγουρα έτσι όπως είναι τώρα δεν μου κάνει καμία αίσθηση να πάω να παρακολουθήσω κάποιο αγώνα.
Ποιό γεγονός σε σοκάρισε;
Με σόκαραν πάρα πολλά, κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο, όπως όλους μας, θέλω να πιστεύω, αλλά θα παραθέσω τρία περιστατικά με ιστορική σειρά. Το πρώτο πρέπει να συνέβει, αν θυμάμαι καλά την περίοδο (1965-1970), όταν αρχικά ο αείμνηστος πατέρας μου κι εν συνεχεία ο επίσης αείμνηστος θείος μου μου αφηγήθηκαν του τραυματισμό του δεύτερου σε αγώνα Εθνικός Πειραιά-ΑΕΚ 1-1 (1957-1958) και από ποιόν νομίζετε, από τον Κώστα Νεστορίδη. Οι πιο παλιοί από μένα ίσως θα το θυμούνται. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παιχταράδες και γκολτζήδες της εποχής, αλλά που στάθηκε αιτία, ο θείος μου να σταματήσει την μπάλα για αρκετό χρονικό διάστημα. Ευτυχώς βέβαια που βρέθηκε ο μεγάλος πρόεδρος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ και του έσωσε το πόδι και λίγο αργότερα έπαιξε κι αλλού (ΕΑΡ και Ατρόμητο Αθηνών). Το δεύτερο ήταν πάλι από το χώρο του ποδοσφαίρου και πάλι ήταν τραυματισμός αυτός του Ρομπέρτο Καλκαντέρα στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό (1-4) με το εγκληματικό τάκλιν του Γιουγκοσλάβου τερματοφύλακα Ντουίκοβιτς σε έξοδό του για να αποσοβήσει τέρμα. Στις κερκίδες του γηπέδου ήταν παρών και ο μεγάλος πρόεδρός μας ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ, ο οποίος κατά την διάρκεια του αγώνα συνομιλούσε μαζί μας, αφού η διαφαινόμενη νίκη είχε κάνει την εμφάνισή της από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Αλλά το δεύτερο αυτό που συνέβη μερικά χιλιόμετρα μακριά από εμάς εδώ στο Ντεν Μπος στο γειτονικό Ός ξεπερνά τα όρια της φαντασίας. Την Πέμπτη στις 20 Σεπτεμβρίου 2018 μια συνοδός (32) με το ηλεκτρικό ποδήλατο του παιδικού σταθμού που εργαζόταν και πέντε παιδάκια παρασύρθηκαν από αμαξοστοιχία με αποτέλεσμα. Τα τέσσερα απ’ αυτά ηλικίας (4,4,6,8) σκοτώθηκαν την ίδια στιγμή, ενώ η συνοδός και ένα κοριτσάκι (11) παρέμειναν στο νοσοκομείο για αρκετών ημερών νοσηλεία.
Θα προσπαθούσα τα δύο πιο βασικά στοιχεία που συντελούν στο μαρασμό μιας κοινωνίας με τα γνωστά επακόλουθα σε όλους μας δηλαδή προχειρότητα και αναξιοκρατία να τα αντικαταστήσω με προγραμματισμό και αξιοκρατία. Έτσι ώστε η κοινωνική αδικία που επικρατεί σχεδόν σε όλους τους τομείς να μην υφίσταται πια.
Και στον ποδοσφαιρικό χώρο θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να αποκαταστήσω μια αθλητική αδικία με πολύπλευρη υπευθυνότητα. Θα έβαφα το Γεώργιος Καραϊσκάκης κυανόλευκο και φυσικά θα έβαζα κυανόλευκα καθίσματα, για να μου θυμίζουν τα παλιά ωραία χρόνια δόξας, διότι σίγουρα έτσι όπως είναι τώρα δεν μου κάνει καμία αίσθηση να πάω να παρακολουθήσω κάποιο αγώνα.
Ποιό γεγονός σε σοκάρισε;
Με σόκαραν πάρα πολλά, κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο, όπως όλους μας, θέλω να πιστεύω, αλλά θα παραθέσω τρία περιστατικά με ιστορική σειρά. Το πρώτο πρέπει να συνέβει, αν θυμάμαι καλά την περίοδο (1965-1970), όταν αρχικά ο αείμνηστος πατέρας μου κι εν συνεχεία ο επίσης αείμνηστος θείος μου μου αφηγήθηκαν του τραυματισμό του δεύτερου σε αγώνα Εθνικός Πειραιά-ΑΕΚ 1-1 (1957-1958) και από ποιόν νομίζετε, από τον Κώστα Νεστορίδη. Οι πιο παλιοί από μένα ίσως θα το θυμούνται. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παιχταράδες και γκολτζήδες της εποχής, αλλά που στάθηκε αιτία, ο θείος μου να σταματήσει την μπάλα για αρκετό χρονικό διάστημα. Ευτυχώς βέβαια που βρέθηκε ο μεγάλος πρόεδρος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ και του έσωσε το πόδι και λίγο αργότερα έπαιξε κι αλλού (ΕΑΡ και Ατρόμητο Αθηνών). Το δεύτερο ήταν πάλι από το χώρο του ποδοσφαίρου και πάλι ήταν τραυματισμός αυτός του Ρομπέρτο Καλκαντέρα στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό (1-4) με το εγκληματικό τάκλιν του Γιουγκοσλάβου τερματοφύλακα Ντουίκοβιτς σε έξοδό του για να αποσοβήσει τέρμα. Στις κερκίδες του γηπέδου ήταν παρών και ο μεγάλος πρόεδρός μας ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ, ο οποίος κατά την διάρκεια του αγώνα συνομιλούσε μαζί μας, αφού η διαφαινόμενη νίκη είχε κάνει την εμφάνισή της από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Αλλά το δεύτερο αυτό που συνέβη μερικά χιλιόμετρα μακριά από εμάς εδώ στο Ντεν Μπος στο γειτονικό Ός ξεπερνά τα όρια της φαντασίας. Την Πέμπτη στις 20 Σεπτεμβρίου 2018 μια συνοδός (32) με το ηλεκτρικό ποδήλατο του παιδικού σταθμού που εργαζόταν και πέντε παιδάκια παρασύρθηκαν από αμαξοστοιχία με αποτέλεσμα. Τα τέσσερα απ’ αυτά ηλικίας (4,4,6,8) σκοτώθηκαν την ίδια στιγμή, ενώ η συνοδός και ένα κοριτσάκι (11) παρέμειναν στο νοσοκομείο για αρκετών ημερών νοσηλεία.
Ποιά είναι τα μελλοντικά όνειρά σου;
Ένα από τα μελλοντικά όνειρά μου είναι να δω πάλι την Εθνικάρα στην Α ´ Εθνική και δεν λέω μεγάλα σαλόνια, διότι απλούστατα δεν υπάρχει πια η αίγλη που υπήρχε παλιά με τις παραδοσιακές ομάδες και τα ντέρμπι με τις ομάδες του ΠΟΚ και τις Θεσσαλονίκης, εντός κι εκτός έδρας.
Εύχομαι να δω πάλι να έρχονται οι παλιές ημέρες δόξας για τους νεότερους φιλάθλους μας, όταν και είχαμε φθάσει αρκετό αριθμό Συνδέσμων σε όλη την Ελλάδα (βλ. εποχή Καλκαντέρα) που συνεχώς αυξανόταν.
Επίσης με αγωνία περιμένω την καλυτέρευση της διαδικτυακής σελίδας μου, αλλά και την σταδιακή ανάπτυξη του διαδικτυακού μαγαζιού μου με είδη δώρων που άνοιξε τα φτερά του από τις 31 Ιανουαρίου του περασμένου πια χρόνου (2018).
Έπαθες κάτι περίεργο, σου συνέβει και θυμάσαι ακόμα σαν φίλαθλος του Εθνικού; Τι να πρωτοθυμηθώ. Έζησα τόσα πολλά σχεδόν από πιτσιρίκος που θα χρειαζόμουνα όντως μια εγκυκλοπαίδεια για να τα χωρέσω όλα μαζί. Ένα όμως που κρατώ ακόμα στη μνήμη μου συνέβη στο Καραϊσκάκη, όπου πήγαινα τότε ακόμα και στις προπονήσεις της ομάδας μας. Σε μια απ’ αυτές λοιπόν έτυχε να συναντήσω μια από τις βεντέτες της εποχής το Ουγγρικό άτι Γιώργο Καραΐσκο. Αφού μιλήσαμε για λίγο, βγήκαμε στο χορτάρι του γηπέδου και του πρότεινα να μου κάνει σουτ. Όλοι γνωρίζαμε τότε πως το ισχυρό σουτ που διέθετε μπορούσε να γκρεμίσει ακόμα και κάστρο. Τι ήθελα να του το πω, παίρνοντας μια μπάλα από τα αποδυτήρια, έκατσα κάτω από τα δοκάρια επιχειρώντας να πιάσω κάποιο, αλλά ήταν, όπως καταλαβαίνετε αδύνατο. Σε ποιόν θα έδειχνες (έδινες) κίτρινη κάρτα; Σ’ αυτούς που μου σταματούν με κάθε τρόπο τα όνειρά μου. Σε ποιόν θα έδειχνες (έδινες) κόκκινη κάρτα; Πρώτα απ´ όλους θα την έβλεπαν όλοι οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, που δυστυχώς πολλές φορές μένουν ατιμώρητοι. Κι εν συνεχεία από το ποδοσφαιρικό χώρο σ’ αυτούς που με κάθε τρόπο δυσφημούν το καλύτερο άθλημα του πλανήτη με τις ενέργειές τους. Στις Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες, στις διοικήσεις που απαρτίζονται αρκετές φορές από απατεώνες, στους |
εγκληματίες ποδοσφαιριστές που μαρκάρουν σκληρά ως αντιαθλητικά, με επικίνδυνες αγκωνιές κλπ, (και στους διαιτητές που πολλές φορές ούτε κάν τους παρατηρούν), καθώς και στους οπαδούς (χούλιγκανς) που δημιουργούν δύσκολες καταστάσεις, ώστε οι οικογενειάρχες να μην πηγαίνουν στα γήπεδα.
Ποιόν θα ήθελες να συναντήσεις;
Θα ήθελα να γίνει μια συνάντηση με όλους αυτούς που ο ένας και μοναδικός λόγος ύπαρξης τους είναι να καταστρέφουν τον πλανήτη μας παραβλέποντας τους νόμους του Δημιουργού μας για Αγάπη και Ειρήνη και να τους ρωτήσω. Γιατί;
Έχεις κάποια χόμπι;
Πάρα πολλά. Την μουσική και το τραγούδι, που δυστυχώς από τότε που έχασα τη μάνα μου δεν μ’ ενδιαφέρουν και τόσο κι έπαψα ν’ ακούω, όπως παλιά. Εν συνεχεία το βάδισμα. Από μικρό παιδί, λόγω ελλείψεως μεταφορικού μέσου βάδιζα πάρα πολύ. Όταν όμως ήρθα εδώ στην Ολλανδία πριν λίγα χρόνια το παράκανα λίγο, αφού περπατούσα (20-30 χλμ) που μετά την ευτυχώς μικρής έκτασης καρδιακή προσβολή σταμάτησα. Όμως τώρα περπατώ λιγότερο (5-10 χλμ), αλλά κι αυτό αραιά και που, αφού οι οδηγίες των καρδιολόγων είναι να μην βαδίζω ποτέ μόνος, αλλά πάντα με παρέα, ειδικά τις μεγάλες αποστάσεις.
Ποιό είναι αυτό το μενού που σε ξετρελαίνει;
Από τα καλύτερά μου που θέλω κάθε μέρα να τρώω, αλλά εκ των πραγμάτων δεν γίνεται είναι: Τα καλαμαράκια, ο μουσακάς και το παστίτσιο. Τρελαινόμουνα παλιά να τα τρώω από τα χέρια της συχωρεμένης μάνας μου και τώρα από τα χέρια της γυναίκας μου, που παρ’ όλο που είναι Ολλανδέζα τα πετυχαίνει εξίσου καλά σαν Ελληνίδα.
Τι σημαίνει για σένα Εθνικός; Και τι δεν σημαίνει. Ακόμα κι όταν η πίκρα ήταν μεγάλη και ήθελα, ήρθε πολλές φορές αυτή η στιγμή, ν’ αλλάξω ομάδα το κυανόλευκο στοιχείο μ’ είχε επηρεάσει τόσο πολύ που ακόμα κι όταν ήρθα εδώ στο Ντεν Μπος της Ολλανδίας για μόνιμη πλέον εγκατάσταση δεν μπόρεσα να αποφύγω. Κι έτσι ενώ ήθελα να σταματήσω να τον σκέφτομαι, όπως και γενικά το ποδόσφαιρο, στάθηκε αδύνατο. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο επιθυμία μου είναι να κάνω τα αδύνατα δυνατά για την προβολή της ομαδάρας μας, του Εθνικού Πειραιά. Έτσι εκτός των εμπνεύσεών μου (μηνύματα κυρίως στο φέης μπουκ, ποιήματα) κάλ., έκανα μια ηλεκτρονική σελίδα (Ethnikos Piraeus en FC Den Bosch) και τώρα τους τελευταίους πέντε (5) μήνες εμπνεύσθηκα να παίρνω συνεντεύξεις από παλιούς άσους και φιλάθλους της Εθνικάρας, φυσικά για την ενημέρωση όλων μας, αλλά και άλλων αποχρώσεων φιλάθλων που θα θελήσουν να τις διαβάσουν. Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι η καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Εθνικού Πειραιά; Υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα θα σας στείλω μια ενδεκάδα ιστορική που είναι η εξής: Μανταλόζης (-ώζης), Καρνασόπουλος, Τατάκης, Γιακουμάκης, Ν. Μουνδρέας, Κοζομπόλης, Γράφας, Τσερεγκώφ, Πέστροφας, Γεωργούλης, Θ. Ιωάννου Και μια δεύτερη που έζησα και είναι η εξής: Αρβανίτης, Ελευθεριάδης, Βαμβακούσης, Κρεμμύδας, Κουρέας, Χαρτοφύλακας, Νικηφοράκης, Αντωνάτος, Χατζηϊωάννογλου, Καλκαντέρα, Κρητικόπουλος. Υπάρχει κάτι ακόμα που ήθελες να πεις; Εκεί στην Ευαγγελίστρια, υπήρχαν δύο κουρεία. Όπως ανεβαίναμε προς τα επάνω το ένα του αείμνηστου ΦΩΤΗ ΚΟΛΟΒΟΥ των Ολυμπιακών. Και λίγο πιο πάνω του ΤΣΑΝΤΗΛΑ και το καφενείο ΕΛΛΑΣ των Εθνικών. Εκεί συγκεντρωνόμασταν την Δευτέρα για το σχετικό κουτσομπολιό των αγώνων της Κυριακής. Και πάντα με ένταση, γνωστή η κόντρα μας, αλλα κόσμια χωρίς παρατράγουδα. Μάλιστα στο πρώτο παρέλαυναν και οι Γιάννης Γκαϊτατζής, Βασίλης Σιώκος κάλ., ενώ στο δεύτερο οι δύο Τάκηδες Ελευθεριάδης, Χατζηϊωάννογλου κάλ. Α, και πριν το ξεχάσω, στο πρώτο μερικές φορές οι Εθνικοί είμασταν περισσότεροι από τους Ολυμπιακούς. |
Να αναφέρω , έτσι ενδεικτικά για τους νεότερους φιλάθλους μας, πως τότε τα καλά περασμένα χρόνια δόξας υπήρχε ένας αρκετά καλός αριθμός Συνδέσμων (17) μερικοί εξ αυτών ήταν: η κορωνίδα, ο κεντρικός πυρήνας όλων ο Σύνδεσμος Καστέλλας-Νέο Φαλήρου, τώρα είναι ΟΙ ΠΙΝΕΖΕΣ και οι : Ευγενίας, Βρυώνη, Χατζηκυριακείου, Κηφισιάς, Παλαιού Φαλήρου, Χίου, Ναυπλίου, Blue Leone 14 κάλ.
Να ευχαριστήσω τον αείμνηστο πατέρα μου που μ’ έβαλε στο σωστό δρόμο και την αείμνηστη μάνα μου από τις 7.01.2017 μου έκανε πάντα την χάρη σε ότι της ζητούσα. Αναφέρω έτσι μερικά. Πρώτα, όταν κάπου γύρω την περίοδο μεταξύ (1970-1975) μού φτιαξε το κυανόλευκο κασκόλ μου μέχρι το γόνατο, εν συνεχεία τηλεφώνησε προσωπικά στην ΖΩΖΩ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ περίπου την περίοδο (1970-1971) για να πάω στον πρώτο αγώνα εκτός έδρας για να με προσέχει και τρίτο λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή έδωσε του αδελφού μου εντολή, για να με κάνει να χαρώ, να μου στείλει μια φανέλα της Εθνικάρας που ήδη την είχε ετοιμάσει.
Να ευχαριστήσω όλους εσάς που δεχθήκατε να γίνουν με απόλυτη επιτυχία ευτυχώς, οι συνεντεύξεις μας. Επίσης και όσους μου είπαν πως δεν θα ήθελαν με ευγενικό τρόπο.
Να ευχαριστήσω τον αείμνηστο πατέρα μου που μ’ έβαλε στο σωστό δρόμο και την αείμνηστη μάνα μου από τις 7.01.2017 μου έκανε πάντα την χάρη σε ότι της ζητούσα. Αναφέρω έτσι μερικά. Πρώτα, όταν κάπου γύρω την περίοδο μεταξύ (1970-1975) μού φτιαξε το κυανόλευκο κασκόλ μου μέχρι το γόνατο, εν συνεχεία τηλεφώνησε προσωπικά στην ΖΩΖΩ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ περίπου την περίοδο (1970-1971) για να πάω στον πρώτο αγώνα εκτός έδρας για να με προσέχει και τρίτο λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή έδωσε του αδελφού μου εντολή, για να με κάνει να χαρώ, να μου στείλει μια φανέλα της Εθνικάρας που ήδη την είχε ετοιμάσει.
Να ευχαριστήσω όλους εσάς που δεχθήκατε να γίνουν με απόλυτη επιτυχία ευτυχώς, οι συνεντεύξεις μας. Επίσης και όσους μου είπαν πως δεν θα ήθελαν με ευγενικό τρόπο.
Και τέλος να σας πω πως από τη γέννησή μέχρι και σήμερα (1955-2018) ευτύχησα να δω λίγο ή να έχω μια μικρή συνομιλία με σημαντικούς ανθρώπους από τους γονείς μου μέχρι τον επί 27 χρόνια Πάπα Ρώμης (Ιωάννης Παύλος Β´) στο Βατικανό (1992) και τον Πατριάρχη της Ελληνικής Υδατοσφαίρισης Ανδρέα Γαρύφαλλο, τον Πέτερ Ρούσοραν. Ακόμα θυμάμαι κάτι που μου είπε για τον Εθνικό μας και γενικά στον ηλεκτρικό σταθμό ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, όταν τον συνάντησα. Μούπε κατά λέξη το εξής. Στον Εθνικό και στην Ελλάδα γενικά δεν έχετε υπομονή. Πόσο δίκιο είχε. Εύχομαι λοιπόν ο κανούργιος χρόνος 2019 να μου φέρει το ίδιο σημαντικούς ανθρώπους και σε σας και τις οικογένειές σας ό,τι επιθυμείτε. ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ 2019!!
02-01-2019
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Next interview: Yannis Moundreas
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|