Συνέντευξη με τον 58χρονο πρώην-μέλος του Δ.Σ και φίλαθλο του Εθνικού Πειραιά
ΗΛΙΑ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟ
Ξεκίνησε να βλέπει την Εθνικάρα του από πολύ μικρός στην ηλικία περίπου των 10 ετών. Θυμάται πάρα πολλά παιχνίδια και τις κόντρες κυρίως όμως με τις μεγάλες παραδοσιακά ομάδες της Ελλάδας του άλλοτε κραταιού ΠΟΚ (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ-ΠΑΟ) στο οποίο φυσικά συμμετείχε και η ΑΕΚ. Ελπίζει ονειροπολώντας καλύτερες ημέρες για το Σύλλογο που αγάπησε όσο τίποτα άλλο. Μάλιστα δε νιώθει μεγάλη υπερηφάνεια που έγινε ΕΘΝΙΚΟΣ. Πάμε να τον γνωρίσουμε όμως καλύτερα στα 58 χρόνια του μέσω αυτής της συνεντεύξεως, που σίγουρα δίνει με τον δικό του αυθόρμητο τρόπο το στίγμα, για το πως πρέπει να σταθούν στο πλευρό της ομάδας του Πειραιά οι γνήσιοι φίλαθλοι της μεγάλης του ποδοσφαιρικής αγάπης.
Ονοματεπώνυμο: Πουλόπουλος Ηλίας.
Γεννήθηκες: Γεννήθηκα στον Αγ. Ιωάννη Ρέντη την 1 Ιανουαρίου 1961. Κατοικία: Πειραιά (Νίκαια). Οικογένεια: Παντρεμένος με την Κατερίνα (55) κι έχουμε δύο κόρες την Αγγελική (30) και την Ιωάννα (26). Έχω και δύο εγγονούς, τον Κωσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Ένα από την κάθε μία. Σε λίγες μέρες, θ’ αποκτήσω και τρίτο από την μεγάλη. Μόρφωση: Είμαι απόφοιτος του Οικονομικού Λυκείου Πειραιά, και Απόφοιτος Τεχνικής Σχολής Μηχανικών Αεροσκαφών (Διπλωματούχος). Εργασία: Αντιπρόσωπος, αλλά και κατασκευαστής γυναικείων υποδημάτων. Έχεις παίξει ποδόσφαιρο ή κάνει κάποιο άλλο άθλημα; Ποδόσφαιρο έχω παίξει ένα μικρό χρονικό διάστημα στη Νίκη Ρέντη . Μέ κέρδισε ο στίβος, και εδώ ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Εθνικό, σαν αθλητής δρόμου μεγάλων αποστάσεων. Δεν είχα όμως κάποια σπουδαία εξέλιξη, γιατί υπήρχαν αντιδράσεις από το σπίτι . Οπότε σταμάτησα τις προπονήσεις και την όποια εξέλιξη που ίσως μπορούσα να έχω. Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη επαφή σου, το ξεκίνημά σου με τον Εθνικό Πειραιά; Αν με ρωτάς για τον πρώτο ποδοσφαιρικό αγώνα του Εθνικού, πρέπει να ήμουν γύρω στα 10, το 1970 νομίζω, όταν ένας μεγαλύτερος ξάδερφος (οικογένεια Εθνικών ) με πήρε στο γήπεδο. Είδα δύο αγώνες του Εθνικού εκείνη τη χρονιά. Αν δεν με απατάει η μνήμη μου, ο ένας πρέπει να ήταν ο Βύζας Μεγάρων, κερδίσαμε 2-0, και ο άλλος νομίζω με κάποια Κυπριακή που κερδίσαμε με ένα μεγάλο σκόρ 4 ή 5-0 . Πρέπει να ήταν ο Ολυμπιακός Λευκωσίας;;;; ΕΠΑ Λάρνακος;;;; δεν είμαι σίγουρος. |
Ποιός αγώνας σου άρεσε τόσο πολύ, ώστε να σου μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη σου μέχρι και σήμερα;
Έχω πολλούς να θυμάμαι φίλε μου. Θα ξεχωρίσω όμως δύο απο αυτούς . Το 1-1 ( ρεβάνς του 0-0 ) με τον τυπικά γηπεδούχο Ολυμπιακό , όπου με 10 παίκτες ισοφαρίσαμε στο 90+ με κεφαλιά του Φώτη Παπαδοπουλου και προκριθήκαμε , και το 3-6 επί του μεγάλου τότε ΠΑΟ (Ζάετς-Σαραβάκος - ο δικός μας Μπατσινίλας) στην έδρα του ΠΑΟ ( Ολυμπιακό Στάδιο ).
Πήγαινες μόνος σου, με φίλους σου ή με μέλη της οικογενείας σου στο γήπεδο; Συναντιόσασταν κάπου; Θυμάσαι κάποιους που πηγαίνατε μαζί και πηγαίνετε μαζί ακόμα;
Όσο ήμουν μικρός, πήγαινα με τον μεγαλύτερο μου ξάδερφο που μου κόλλησε και την αρρώστεια του Εθνικού. Αργότερα μόνο με τον αδερφό μου, στον οποίο κόλλησα εγώ με τη σειρά μου το μικρόβιο, και μάλιστα έγινε και εκείνος αθλητής του Εθνικού στην κατηγορία παίδων στο άλμα εις μήκος και στο τριπλούν. Είχε καλή εξέλιξη, όμως ένας τραυματισμός στην μέση του απαγόρεψε να συνεχίσει. Απο κεί και ύστερα ήταν η εποχή που όταν ο Εθνικός ήταν γηπεδούχος, πηγαίναμε με φίλους που ήταν Ολυμπιακοί . Έτσι λοιπόν μαζευόμαστε πολλοί Ρεντιώτες , Εθνικοί -Ολυμπιακοί, και πηγαίναμε με τα πόδια στου Καραϊσκάκη. Εθνικός - Ηρακλής 30.000 κόσμο. Με τον μεγάλο τότε Χ''Παναγή. Και για να μήν κοροιδεύουμε τον εαυτό μας, η στήριξη των φίλων του Ολυμπιακού, ήταν γιατί ο Εθνικός τότε είχε την δύναμη και την ομάδα να κόβει βαθμούς στους μεγάλους αντίπαλους του θρύλου. Γι αυτό ακριβώς τον λόγο κάποιες στιγμές ο Ολυμπιακός αντάλλαζε παίκτες με τον συμπολίτη του. Περίπου 30 παίκτες έχουν παίξει και στις δύο ομάδες . ( Ο σύνδεσμος παλαιμάχων του Εθνικού έχει κάνει και ανάλογη βράβευση στον μεταξύ μας αγώνα παλαιμάχων ποδοσφαιριστών )
Ποιές διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του ποδοσφαίρου του τότε και του σήμερα; Έχουν αλλάξει πολλά. Αυτές οι διαφορές κάνουν καλό ή κακό; Νομίζω είναι η μέρα με τη νύχτα. Τότε έπαιζαν και για τη φανέλα. Τώρα η φανέλα είναι σε δεύτερη μοίρα ( ελάχιστες οι εξαιρέσεις ). Τότε υπήρχε πιό τεχνικό ποδόσφαιρο. Τεχνίτες με τρίπλα και δυνατά ποδάρια . Τώρα σπάνια βρίσκεις τεχνίτες παίκτες. Δεν υπάρχει το κλασικό 10αρι που έκανε όλο το παιχνίδι της επίθεσης, και συνήθως βάραγε και τα στημένα. Σήμερα είναι λιγότερο fantasy το ποδόσφαιρο. Όσο για τον κόσμο τι να πω; Υπήρχε και τότε φανατισμός ,αλλά μαχαιρώματα και εγκληματικές ενέργειες ήταν ανύπαρκτες . Τότε μια σειρά αστυνομικών χώριζε τους αντιπάλους . Σήμερα καταντήσαμε κάθε ομάδα να παίζει μόνη της με τους δικούς της μόνο οπαδούς. Τότε εκτός απο την εξέδρα των φανατικών, οι υπόλοιποι καθόντουσαν ανακατεμένοι. Έκανες πλάκα στον διπλανό σου χωρίς να κινδυνεύεις να δείς τα ραδίκια ανάποδα. Άντε κανένα μπινελίκι ή το πολύ πολύ να έπεφτε και καμιά σφαλιάρα. Μέχρι εκεί όμως. Σήμερα δεν παίρνεις το μικρό σου παιδί στο γήπεδο. Οπότε όλο και θα λιγοστεύουν οι φίλαθλοι. |
|
Ποιός Έλληνας ή ξένος ποδοσφαιριστής σου άρεσε τότε και ποιός σήμερα;
Επειδή είμαι λάτρης του πιό παλαιού ποδοσφαίρου, θα σου πώ ότι 10ρια ως επι το πλείστον μ’ αρέσανε . Δηλαδή παίκτες όπως ο Δομάζος , ο Κούδας ,ο Δεληκάρης, από ξένους Μαραντόνα, Πελέ, Ριβάλντο και γενικά τέτοιου τύπου παίκτες. Δεν ξεχνάω όμως και κάποιους δικούς μας εννοώ Εθνικούς με άλλο στύλ όπως ο Ντένεφ ,ο Κοβάσεβιτς, ο Ιλούνγκα, ο Μπατίστα, και φυσικά άμα ανοίξεις το λεξικό στη λέξη σέντερ φόρ θα σου βγάλει ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΛΚΑΝΤΕΡΑ. Που να βρω λοιπόν τέτοιους παίκτες σήμερα για να σου γράψω; ´Ισως κάποιους ξένους σε μεγάλες ομάδες. Όπως MESSI ή RONALDO . Δυστυχώς απο Έλληνες δεν έχω κάτι να σου πώ. Όσο και να ψάξω στο παλαιό ΠΟΚ δεν βρίσκω κάποιον φίλε. Είμαι κάθετος και σίγουρος πως αν έβαζες μια ομάδα του Εθνικού ( και όχι μόνο του Εθνικού ) του ‘70-‘80 στο σημερινό πρωτάθλημα θα έκαναν περίπατο και χαλαρά. ´Εστω και με τα λειψά μέσα προπόνησης που είχαν εκείνα τα χρόνια.
Εκτός ποδοσφαίρου σ’ ενδιαφέρει, σου αρέσει κάποιονάλλο άθλημα; Πηγαίνεις να το παρακολουθήσεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Για να είμαι ειλικρινής είμαι 100% ποδοσφαιρόφιλος. Ίσως παρακολουθήσω κάποιον σημαντικό αγώνα μπάσκετ, ειδικά όταν είμαι με φίλους. Από κει και ύστερα, όταν μπορώ θα πάω σε κάποιο αγώνα άλλου αθλήματος, όταν παίζει κάποια ομάδα του Εθνικού, και χρειάζεται στήριξη.
Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Τι να αλλάξω; Πρώτα απ’ όλα επειδή έζησα μια ανθρώπινη εποχή, που παρ όλη τη φτώχεια μας είμαστε ευτυχισμένοι, θα ήθελα να αλλάξω την κοινωνία που ζούμε . Θάθελα τα εγγόνια μου να βγούν να παίξουν άφοβα στο δρόμο, και στην αλάνα. Δεν μπορώ όμως. Κανείς δεν μπορεί πια. Εγώ όμως αυτό θάθελα . Τώρα για την Εθνικάρα μου και το ποδόσφαιρο, θάθελα να τον βουτήξω από τον σβέρκο και να τον ανεβάσω εκεί που ανήκει.Στη Α ´ Εθνική. Κάποιες φορές ονειρεύομαι ότι βλέπω την ομάδα στα μεγάλα σαλόνια της Ευρώπης. Εκεί που αν ανατρέξουμε στην ποδοσφαιρική ιστορία , θα καταλάβουμε ότι αν έλειπαν κάποιες ύπουλες τρικλοποδιές ο Εθνικός ίσως ήταν εκεί. Ας ανατρέξουν οι νεότεροι στο google γράφοντας το εξής.. ΟΤΑΝ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΡΕΑΛ ... Εσύ φίλε μου θα ξέρεις προφανώς.
Από ποιό γεγονός σοκαρίστηκες;
Θα σου πώ ένα παλιό και ένα πρόσφατο. Το πρώτο που θυμάμαι σαν και τώρα, είναι ο σοβαρός τραυματισμός του δικού μας Χάρη Σοφιανού, από ένα άγριο μαρκάρισμα του Κυριάκου Καραταίδη (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ). Τότε μάλλον τελείωσε και η καριέρα του Χάρη. Ακόμα ακούω την φωνή του που φώναζε. ΠΟΝΑΩ ΡΕ ΚΥΡΙΑΚΟΟΟΟ .
Το άλλο και πολύ πρόσφατο είναι η άνανδρη και ελεεινή επίθεση εναντίων του Συνδέσμου «ΠΙΝΕΖΕΣ» που εκείνη την ώρα έκοβαν την πρωτοχρονιάτικη πίττα. Ήμουν εκεί. Ήταν σοκαριστικό. Έχω ξαναδεί κάθε είδους επεισόδια τόσα χρόνια στα γήπεδα. Αλλά επίθεση σε γυναίκες, μικρά παιδιά που έκλαιγαν και γερόντια, δεν μου είχε ξανατύχει . Έπεσαν και μαχαιρώματα . Αν τα παιδιά του Συνδέσμου δεν έμπαιναν μπροστά, θα είχαμε και άλλη μαύρη σελίδα , ίσως χειρότερη από αυτή του Κώστα Κατσούλη.
Ποιόν θα ήθελες ευχαρίστως να συναντήσεις;
Ο Πρώτος που θα ήθελα να συναντήσω δεν βρίσκεται στη ζωή. Είναι αυτό που όλοι λέμε νάσουν εδώ έστω ένα λεπτό. Θα ήθελα να μπορούσα να συναντήσω τον πατέρα μου που έφυγε πολύ νωρίς . Να του πω, ότι δεν πρόλαβε να ζήσει. Δεν γίνεται όμως. Γενικά ανθρώπους που είναι στη ζωή, δεν μπορώ να σου πώ ότι θάθελα να τους συναντήσω. Αυτούς που θέλω και είναι εν ζωή, φροντίζω να τους συναντώ. Έστω και αραιά. Το πάθημα έγινε μάθημα.
Ποια είναι τα μελλοντικά όνειρά σου;
Τα δικά μου όνειρα είναι απλά. Να κρατήσω την αξιοπρέπεια μου, να εχω υγεία εγώ η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και γενικά όλος ο κόσμος . Θέλω να πεθάνω όρθιος που έλεγε και ο Μητσοτάκης. Όσο για τον Εθνικό , θέλει ρώτημα; Α ´ ΕΘΝΙΚΗ. Τίποτα άλλο.
Έχεις πάθει κάτι περίεργο, στην εργασία σου;
Περίεργα να λές . Εδώ εννοώ περίεργα ατυχήματα. Πολλά όμως. Είμαι νευρικός και συνήθως παθιάζομαι , αγνοώντας την ασφάλεια μου. Οπότε στη σταδιοδρομία μου είχα πολλά ατυχήματα, που πολλοί τα έβλεπαν και περίεργα. Για μένα όμως δεν είναι περίεργα. Δεν έχω κάτι άλλο περίεργο να σου πώ.
Σε ποιόν θα έδινες κίτρινη κάρτα;
Δεν είμαι εύκολος χαρακτήρας φίλε. Έχω κάποιες αναποδιές. Αλλά είμαι καθαρός και βιβλίο ανοικτό. Δεν δίνω κίτρινες κάρτες. Κάνω υπομονή μεγάλη. Μετά δείχνω κατευθείαν κόκκινη. Οπότε πάμε κατευθείαν στην επομένη ερώτηση.
Σε ποιόν θα έδινες κόκκινη κάρτα;
Κόκκινες να έχω να μοιράζω . Κόκκινη στη σημερινή κοινωνία που άλλαξε την ζωή όλων μας. Κόκκινη σε ανθρώπους που νόμιζες ότι ήταν φίλοι σου ή συνεργάτες σου και σε εκμεταλλεύτηκαν. Κόκκινη σε όλα τα παράσιτα που ζούν εις βάρος μας. Και τέλος κόκκινη σε όλες τις κλίκες του ποδοσφαίρου που παρ’ όλο που πηγαίνω στο γήπεδο, μου έχουν χαλάσει αυτό που ένοιωθα τότε. Δεν είναι ίδιες οι Κυριακές μου όπως τότε. Και δεν θα ξαναγίνουν ποτέ.
Έχεις κάποια χόμπι;
Αν και δέν ασχολούμαι τόσο όσο παλιά, έχω τρέλλα με το ψάρεμα ( βάρκα αλλά και από παραλία ) και με τη μουσική. Παίζω κιθάρα, και κάνω και κάποια σχήματα με φίλους που παίζουν άλλα όργανα. Τραγουδάω κιόλας, οπότε συχνά κάνουμε κάποια τσιμπούσια και το ρίχνουμε έξω με την παρέα.
Ποιό είναι το μενού που σε ξετρελαίνει;
Πολλά φίλε. Είμαι καλοφαγάς αλλά και πολύ καλός μάγειρας. Γνώμη φίλων είναι αυτή. Πιό πολύ όμως μ’ αρέσουν κάθε είδους ψητά σούβλας. Κοκορέτσι-κοντοσούβλι- αρνί σούβλας κτλ τα οποία φυσικά φτιάχνω ο ίδιος.
Τι σημαίνει για σένα Εθνικός Πειραιά;
Εθνικός για μένα σημαίνει αξιοπρέπεια. Σημαίνει γνήσια μαγκιά, Πειραιώτικη. Γιατί; Διότι ρε φίλε δεν γίναμε Εθνικοί για τα Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα. Γίναμε για να είμαστε με τους λίγους και εκλεκτούς. Και παλιά πηγαίναμε στο γήπεδο και είχαμε πάντα αγωνία. Ξέραμε ότι ο αγώνας έχει και ήττα μέσα. Δεν έχει μόνο νίκη έστω και με πέναλτι στη σέντρα. Και όσον αφορά ότι είμαστε 300 και αυτό μαγκιά είναι. Και ο Λεωνίδας 300 είχε. Δεν καμάρωνε ο Ξέρξης όμως. Ο Λεωνίδας καμάρωνε.
Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι η καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Εθνικού Πειραιά;
Εδώ φίλε είναι η πιό δύσκολη ερώτηση. Πρώτον θα αδικήσω σίγουρα κάποιους που σίγουρα θα ξεχάσω, και δεύτερον δεν θυμάμαι όλες τις θέσεις που παίζανε. Θα κάνω την προσπάθεια μου όμως έστω και με κίνδυνο λάθους. Αν και δεν τον έχω δει νομίζω ότι ο Στάθης Μανταλώζης είναι μάλλον ο καλύτερος τερματοφύλακας που πέρασε ποτέ από το ελληνικό πρωτάθλημα. Μαρτυρίες των περισσοτέρων παλαιμάχων όλων των ομάδων. Απο κει και ύστερα ένα κεντρικό δίδυμο με Κρεμμύδα και Σιώκο θα ήταν ακτύπητο. Τώρα επίθεση τί να πρωτοδιαλέξω; Κρητικόπουλο; Τσαφ; Καλκαντέρα; Ρόρμπαχ; Μητρόπουλο; Μάλλον κουράστηκα φίλε και θα την χαλάσω την ερώτηση. Θα προσθέσω όμως μερικά ονόματα και βγάλε συμπέρασμα. Ντένεφ-Κοβάσεβιτς- Ιλούγκα-Μπατίστα -Καραΐσκος-Κοτίδης-αφοί Κατσικογιάννη-αφοί Σταματάκη -Ιντζόγλου- Αρμόδωρος-Καψής- Γεωργάρας -Γεωργαμλής................
Ατελείωτο κατεβατό φίλε . Δεν μπορώ να φτιάξω ενδεκάδα να με συγχωρέσεις. Απλώς σου ξαναλέω αν κάποιος φτιάξει μιά φανταστική ενδεκάδα από τους παραπάνω, το σημερινό πρωτάθλημα το είχε για πλάκα.
Υπάρχει κάτι άλλο ακόμα που θα ήθελες πεις;
Κάτι θέλω να πώ ναι. Επειδή επί εποχής Αλέξη Αγγελόπουλου είχα την τιμή να είμαι στη διοίκηση της ομάδος, με αρμοδιότητα την βοήθειά μου και μόνο στον τότε αντιπρόεδρο Δημ.Κολοβό βλέπε πόλο γυναικών) στην επανασύσταση του τμήματος των παλαιμάχων, εννοείτε το έκανα μόνο για το κέφι μου, με αντάλαγμα τη χαρά μου που γνώρισα απο κοντά ανθρώπους που θαύμαζα. Είδα ένα μεγάλο καρκίνωμα που ακόμα και τώρα τρώει τις σάρκες της ομάδος. Είδα λοιπόν και δυστυχώς ακόμα βλέπω Εθνικάρες του καναπέ ,που δεν δίνουν ούτε τον πυρετό τους στην ομάδα, να επικρίνουν την όποια προσπάθεια της ομάδος και των ανθρώπων της, να κινδυνολογούν μονίμως και να χαίρονται όταν βγαίνουν αληθινοί, αλλά στο γήπεδο δεν πατάνε γιατί; δεν αντέχουν να βλέπουν την ομάδα σε αυτές τις κατηγορίες και σε αυτά τα χάλια. Αν και τους θέλουμε όλους δίπλα, γιατί δεν περισσεύει κανείς, δεν πειράζει. Ας μήν έρχονται. Ας σταματήσουν να κάνουν όμως αυτή την άναδρη κριτική. Διότι άναδρο είναι να κάνεις κριτική για το παιχνίδι και τον προπονητή, όταν δεν έρχεσαι να δείς . Δεν βλέπω το παιχνίδι αλλά κάνω κριτική .Αυτό είναι μάλλον μεταφυσική ικανότητα. Ας μην έρχονται λοιπόν αν δεν αντέχουν αυτά τα χάλια και αυτές τις κατηγορίες, και όταν ο Εθνικός πάει στο CHAMPIONS LEAGUE θα τους ειδοποιήσουμε.
Και τέλος ας καταλάβουν όλοι πόσο αξιέπαινα είναι αυτά τα παιδιά στο σύνδεσμο «ΠΙΝΕΖΕΣ». Εμείς τουλάχιστον προλάβαμε και τον Εθνικό μεγάλο και στην Α εθνική. Αυτά (εννοώ φυσικά τους νεαρούς) γνώρισαν την ομάδα στα κάτω της. Και όμως είναι εκεί. Συνεχίστε ρε μάγκες. Μαζί σας και γώ.
Εύχομαι υγεία για όλους , και να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε τον Εθνικό εκεί που ανήκει, και κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
17-02-2019
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Next interview: Andreas Polychronopoulos
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|