Συνέντευξη με τον φίλαθλο του Εθνικού Πειραιά
ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΤΣΙΝΟ
Γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1969 στον Πειραιά δηλαδή πριν 49 έτη από δύο γονείς που προέρχονταν από οικογένειες Εθνικών. Ο παππούς του, ο Γιώργος Μάσταλος ήταν προσωπικός φίλος του θρυλικού Στάθη Μανταλόζη και από τους βασικούς ανθρώπους που ενίσχυαν τότε την ομάδα με πολλούς τρόπους.
Είναι πατέρας ενός 24χρονου γιού του Αντώνη και εργάζεται ως ανώτατο στέλεχος επιχειρήσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Είναι μέλος του Εθνικού ΟΦΠΦ και ο ρόλος που αγαπά και θέλει να αναφερθεί είναι μόνο του φιλάθλου της ομάδος. Κατά καιρούς έχει προσφέρει από κάποιες θέσεις που του είχε ζητηθεί. Για παράδειγμα πέρυσι ενεπλάκη ως σύνδεσμος μεταξύ φιλάθλων και διοίκησης παλαιότερα στην ασφάλεια της ομάδος ή άλλους ρόλους. Με λόγο καταπέλτη συντρίβει κάθε αντίπαλο αμφισβητία, κυρίως, αφού γενικά για την ομάδα θεωρεί, ότι όσα και να πει δεν αντικατοπτρίζουν το μεγαλείο του Εθνικού. Μία ομάδα που ιδρύθηκε το 1923 και έγινε σύντομα ιδέα, νοοτροπία και εκφράζει την πόλη μας τον Πειραιά. Είναι ένας τρόπος ζωής που σε κάνει μοναδικό, ξεχωριστό από όλους τους άλλους. Είσαι η elit, λέει χαρακτηριστικά, με ότι σημαίνει αυτό και ιδίως σε μία εποχή που η ποιότητα λείπει. Είσαι η άποψη που δύσκολα την βρίσκεις. Είσαι η εντιμότητα σε χώρους που η ύπαρξή της θεωρείται μειονέκτημα ή σπάνιο φαινόμενο. Είσαι η πραγματική μαγκιά, με την καλή έννοια, μιας πόλης του Πειραιά που σαν μεγάλο λιμάνι είναι απαραίτητο να έχεις.
Αλλά όσα και να πούμε αν δεν είσαι Εθνικός δεν μπορείς να το καταλάβεις!!!
Οι καιροί ωστόσο άλλαξαν. Ο Εθνικός μας από αυτοκράτορας στο water polo με 37 συνεχόμενα πρωταθλήματα, βρέθηκε χωρίς απαραίτητους χώρους προπόνησης. Από μία ποδοσφαιρική ομάδα με συνεχή παρουσία την Α’ Εθνική κατηγορία έως το 1990, μία ομάδα που πεισματικά πολεμήθηκε, αρχικά από το λεγόμενο ΠΟΚ και τις μετέπειτα «παράγκες» του ποδοσφαίρου και τώρα βρίσκεται χωρίς γήπεδο για παραπάνω από 15 έτη. Φαινόμενο μοναδικό για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Η φυσική συνέπεια αυτού είναι η αριθμητική συρρίκνωση και η αγωνιστική πτώση. Μία κατάσταση που αν τα βλέπει από εκεί που είναι ο μεγαλύτερος ηγέτης που πέρασε από την ομάδα μας ο αείμνηστος Δημήτρης Καρέλλας δεν θα το πιστεύει.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι πολιτικές ηγεσίες που ακολούθησαν ειδικά μετά το 1990, σε περιφερειακό και σε εθνικό επίπεδο, καμία σημασία δεν έδωσαν στο μεγαλείο και την προσφορά αυτής της ομάδας. Πάμε να τον γνωρίσουμε καλλίτερα μέσα από αυτή την συνέντευξη στα 49 χρόνια του γεμάτα εμπειρίες και συνεπώς γνώση.
Γιάννης Βουτσίνος (φωτο 2014)
|
Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη σου επαφή με τον Εθνικό Πειραιά;
Η πρώτη μου επαφή με τον Εθνικό ήταν σε έναν αγώνα εντός έδρας το 1974, όταν μικρό παιδί ακόμη συνόδευα τον πατέρα μου σε αγώνα ποδοσφαίρου, στην φυσική έδρα μας το στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Φάληρο. Με είχε εντυπωσιάσει τότε ο Καλκαντέρα, ο παίκτης θρύλος της ομάδας μας με τα μαγικά του, αλλά και ένα γήπεδο να φωνάζει: «Αέρα, αέρα , Καλκαντέρα». Θυμάσαι κάποιο παιχνίδι όσο καιρό πας στο γήπεδο που να σου έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη σου; Ανεξίτηλος στην μνήμη μου έμεινε ο αγώνας στο Γ. Καραϊσκάκης το 1998 με την Προοδευτική, όπου με γκολ στο 93’ κερδίσαμε και μαζί ήρθε η παραμονή μας στην Α’ Εθνική κατηγορία. Είναι τότε που μίλησε η ψυχή της ομάδας και ο Θεός! Τι είναι αυτό που σε κάνει και παρ’ όλο που η ομάδα δεν έχει πάρει τις ανόδους που ζητά κάθε χρόνο, εδώ και αρκετό διάστημα, να παραμένεις στις κερκίδες πιστός στην κυανόλευκη ομάδα του Πειραιά; Ο Εθνικός είναι οικογένεια μου, με ότι αυτό σημαίνει και την οικογένεια δεν την αφήνεις. Είναι ιερή. Ο Εθνικός είναι οι παππούδες μου, είναι οι γονείς μου, είναι η πόλη μου. Επίσης θα κατάλαβες από όσα είπα παραπάνω για την μοναδικότητα του να είσαι Εθνικός, ότι Εθνικός σημαίνει και ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Γι αυτό κάθε φορά που συζητάμε στις παρέες μας κάτι σημαντικό, για τις δυσκολίες που ξεπερνάμε, κλείνουμε με την φράση : “ Εθνικός είσαι….” και εκεί τελειώνουν όλα. Ξεκάθαρα θα πω: “ΝΑΙ είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που είμαι Εθνικός”._ |
Από τον καιρό που πηγαίνεις γήπεδο έχετε διατηρήσει με κάποιο-ους τη φιλία σας;
Ναι έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε φιλία αγνή δεκαετιών. Έχω γνωρίσει προσωπικότητες με τις οποίες διατηρώ φιλία, όπως ο καλύτερος φίλαθλος της Ελλάδος, ο Γιάννης Ματζουράνης.
Ανθρώπους που θα μπορούσα να πω είναι κεφάλαιο για την ομάδα στην σύγχρονη ιστορία της, όπως «ο πρόεδρος της καρδιάς μας» ο Σπύρος ο Κωτσόπουλος. Ο άνθρωπος που διατήρησε ζωντανό τον Εθνικό σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις των τελευταίων ετών.
Προσωπικότητες όπως ο Χρήστος Πατσατζόγλου βασικός συνεργάτης του Δημήτρη Καρέλλα και ο άνθρωπος που έφερε τον Ρόρμπαχ και τον προπονητή Χέερ στον Εθνικό.
Αλλά και πολλούς άλλους που αν τους αναφέρω έναν έναν θα σου γεμίσω σελίδες ολόκληρες. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι όλοι τους είναι ξεχωριστοί και θα είμαι πάντα δίπλα τους.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις στο ποδόσφαιρο του τότε και του σήμερα; Έχουν αλλάξει πολλά. Κάνουν καλό ή κακό κατά τη γνώμη σου οι αλλαγές αυτές;
Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ώθησε πολύ μπροστά το άθλημα, αλλά δημιούργησε και μεγάλα χάσματα μεταξύ των ομάδων λόγω του οικονομικού στοιχείου που διαφοροποιεί τις ομάδες. Εν τέλει ο στόχος του αθλήματος ξεχάστηκε και ορίστηκε ως μόνος σκοπός το κέρδος. Εκεί τελείωσαν όλα. Μιλάμε για επιχειρήσεις και έναν ανταγωνισμό εκτός της αθλητικής άμιλλας.
Αν σε αυτά προστεθεί και ο στοιχηματισμός, τότε καταλαβαίνεις ότι το ρομαντικό στοιχείο του αθλήματος έχει χαθεί εντελώς.
Ποιός Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τα χρόνια που παρακολουθείς μπάλα;
Όσο θυμάμαι ο Καλκαντέρα ήταν κάτι εξωπραγματικό από ξένους. Και από έλληνες όσο έπαιξε στην ομάδα μας ο Κρητικόπουλος.
Εκτός του ποδοσφαίρου σ’ ενδιαφέρει, σου αρέσει κάποιο άλλο άθλημα να πας να δεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Όλα τα αθλήματα είναι ενδιαφέροντα αλλά λόγω του Εθνικού και της συμμετοχής μου το Water Polo είναι το αγαπημένο μου άθλημα μετά το ποδόσφαιρο.
Ποιά είναι τα χόμπι σου;
Η γυμναστική είναι το βασικό μου χόμπι, αλλά και τα ταξίδια.
Ποιό είναι το μενού που σε ξετρελαίνει;
Οτιδήποτε έχει να κάνει με την Ιταλική κουζίνα.
Ποιά κατά την γνώμη σου είναι η καλλίτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Εθνικού Πειραιά;
Ιστορικά η καλύτερη 11άδα του Εθνικού είναι:
Τερματοφύλακας: Μανταλόζης
Αμυντικός αριστερός: Κοζομπόλης
Αμυντικός κεντρικός: Κρεμμύδας ή Κλικόπουλος
Αμυντικός δεξιός: Λαιμός ή Ελευθεριάδης
Μέσοι: Αντωνάτος, Λεβεντάκος, Νικηφοράκης, Ρόρμπαχ
Επιθετικοί: Κρητικόπουλος, Χατζηιωάννογλου, Καλκαντέρα
Ποιά είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;
Να δω ξανά το Εθνικό εκεί που του αξίζει. Στο ποδόσφαιρο με ένα γήπεδο στον Πειραιά κεντρικά, συμμετοχή στην Super league και να παίζει Ευρώπη.
Για τον λόγο αυτό έχω στο προσωπικό μου αρχείο φυλάξει την μετώπη με το Νο 14 του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης. Έχει συντηρηθεί από εξειδικευμένους επιστήμονες και ονειρεύομαι να την ξαναδώ αναρτημένη στο νέο μας γήπεδο.
Όσο για το Water polo, αυτοκράτορας Ξανά.
Αν ήτανε στο χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Θα άλλαζα πολλά πράγματα. Καταρχήν θα έδινα στον Εθνικό ίση μεταχείριση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Θα απαιτούσα τον σεβασμό αρχικά από πλευράς τοπικής αρχής και μετά σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης. Την ουσιαστική αναγνώριση της ιστορίας του στον Πειραιά και της προσφοράς του στον ελληνικό αθλητισμό, με ότι σημαίνει αυτό.
Χρήση του σταδίου Γεώργιος Καραϊσκάκης και ίσες ευκαιρίες σαν όλες τις ομάδες της πόλης. Δεν μπορεί να αισθανόμαστε σαν το «Γαλατικό χωριό στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία». Ξένοι και πολιορκημένοι στην πόλη μας. Γιατί αυτό γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Εμείς μεγαλώσαμε εδώ, με την πόλη να μας σέβεται, να υπάρχουμε και να μας υπολογίζουν στον Πειραιά. Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια ισοδυναμεί με γενοκτονία. Το βέβαιο είναι όμως ότι ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος να υπάρχουμε για αυτήν την ομάδα.
Το άλλο που θα άλλαζα, θα ήταν μια δυνατή, σταθερή διοίκηση για πολλά έτη, η οποία θα θέσει στόχους μακροπρόθεσμους και όχι βραχυπρόθεσμους.
Άφησα για τον τέλος το πιο σημαντικό κομμάτι. Τον κόσμο του Εθνικού. Οι ομάδες είναι ο κόσμος τους. Μπορεί αριθμητικά να μην είμαστε τόσο πολλοί όσο άλλοι οπαδοί. Είμαστε όμως πάρα πολλοί, πιστοί και δυναμικοί. Θα ήθελα λοιπόν όλοι να το καταλάβουν και ιδίως όλες οι διοικήσεις μας να το έχουν στο μυαλό τους. Να φροντίσουν και να βοηθήσουν τους φιλάθλους της ομάδας και να σταματήσουν την γκρίνια που κάποιες φορές εκφράζουν για αυτούς. Για την ιστορία μας, το πλήθος και το πάθος που έχουμε, στεκόμαστε πολύ καλά και πάντα μέσα στα αθλητικά πλαίσια. Ο σύνδεσμός μας οι ΠΙΝΕΖΕΣ είναι και θα είναι η καρδιά της ομάδας. Χρειάζεται στήριξη από όλους. Και πρώτα από τις διοικήσεις της ομάδας. Οι άνθρωποι της γενιάς μου έχουν δει παίκτες μεγάλης αξίας, άπειρες συμμετοχές σε Α’ Εθνική, τον Εθνικό Πρωταθλητή Χειμώνα και άλλα πολλά. Τώρα που μιλάμε τα 20 χρονα παιδιά, που δύσκολα θα θυμηθούν εικόνες της ομάδος έστω και από Β’ εθνική κατηγορία, έχει αναρωτηθεί κανείς ποιό είναι το κίνητρο και η πηγή του πάθους τους? Θα σας πω εγώ. Αυτοί είναι πιο Εθνικοί από τον καθένα και τους αξίζει μόνο ΣΕΒΑΣΜΟΣ.
Αυτό θα άλλαζα λοιπόν σαν τελευταίο. Θα αξίωνα περισσότερο ΣΕΒΑΣΜΟ στους φιλάθλους της ομάδας μας και ιδίως στους νεότερους. Αυτοί είναι η καρδιά και η συνέχεια του Εθνικού μας.
Ποιόν θα ήθελες να συναντήσεις;
Θα ευχόμουν να είχα συναντήσει τον Δημήτρη Καρέλλα. Να πάρω από το πάθος του και την αγάπη του για τον Εθνικό!!
15-09-2018
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Ναι έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε φιλία αγνή δεκαετιών. Έχω γνωρίσει προσωπικότητες με τις οποίες διατηρώ φιλία, όπως ο καλύτερος φίλαθλος της Ελλάδος, ο Γιάννης Ματζουράνης.
Ανθρώπους που θα μπορούσα να πω είναι κεφάλαιο για την ομάδα στην σύγχρονη ιστορία της, όπως «ο πρόεδρος της καρδιάς μας» ο Σπύρος ο Κωτσόπουλος. Ο άνθρωπος που διατήρησε ζωντανό τον Εθνικό σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις των τελευταίων ετών.
Προσωπικότητες όπως ο Χρήστος Πατσατζόγλου βασικός συνεργάτης του Δημήτρη Καρέλλα και ο άνθρωπος που έφερε τον Ρόρμπαχ και τον προπονητή Χέερ στον Εθνικό.
Αλλά και πολλούς άλλους που αν τους αναφέρω έναν έναν θα σου γεμίσω σελίδες ολόκληρες. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι όλοι τους είναι ξεχωριστοί και θα είμαι πάντα δίπλα τους.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις στο ποδόσφαιρο του τότε και του σήμερα; Έχουν αλλάξει πολλά. Κάνουν καλό ή κακό κατά τη γνώμη σου οι αλλαγές αυτές;
Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ώθησε πολύ μπροστά το άθλημα, αλλά δημιούργησε και μεγάλα χάσματα μεταξύ των ομάδων λόγω του οικονομικού στοιχείου που διαφοροποιεί τις ομάδες. Εν τέλει ο στόχος του αθλήματος ξεχάστηκε και ορίστηκε ως μόνος σκοπός το κέρδος. Εκεί τελείωσαν όλα. Μιλάμε για επιχειρήσεις και έναν ανταγωνισμό εκτός της αθλητικής άμιλλας.
Αν σε αυτά προστεθεί και ο στοιχηματισμός, τότε καταλαβαίνεις ότι το ρομαντικό στοιχείο του αθλήματος έχει χαθεί εντελώς.
Ποιός Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τα χρόνια που παρακολουθείς μπάλα;
Όσο θυμάμαι ο Καλκαντέρα ήταν κάτι εξωπραγματικό από ξένους. Και από έλληνες όσο έπαιξε στην ομάδα μας ο Κρητικόπουλος.
Εκτός του ποδοσφαίρου σ’ ενδιαφέρει, σου αρέσει κάποιο άλλο άθλημα να πας να δεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Όλα τα αθλήματα είναι ενδιαφέροντα αλλά λόγω του Εθνικού και της συμμετοχής μου το Water Polo είναι το αγαπημένο μου άθλημα μετά το ποδόσφαιρο.
Ποιά είναι τα χόμπι σου;
Η γυμναστική είναι το βασικό μου χόμπι, αλλά και τα ταξίδια.
Ποιό είναι το μενού που σε ξετρελαίνει;
Οτιδήποτε έχει να κάνει με την Ιταλική κουζίνα.
Ποιά κατά την γνώμη σου είναι η καλλίτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Εθνικού Πειραιά;
Ιστορικά η καλύτερη 11άδα του Εθνικού είναι:
Τερματοφύλακας: Μανταλόζης
Αμυντικός αριστερός: Κοζομπόλης
Αμυντικός κεντρικός: Κρεμμύδας ή Κλικόπουλος
Αμυντικός δεξιός: Λαιμός ή Ελευθεριάδης
Μέσοι: Αντωνάτος, Λεβεντάκος, Νικηφοράκης, Ρόρμπαχ
Επιθετικοί: Κρητικόπουλος, Χατζηιωάννογλου, Καλκαντέρα
Ποιά είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;
Να δω ξανά το Εθνικό εκεί που του αξίζει. Στο ποδόσφαιρο με ένα γήπεδο στον Πειραιά κεντρικά, συμμετοχή στην Super league και να παίζει Ευρώπη.
Για τον λόγο αυτό έχω στο προσωπικό μου αρχείο φυλάξει την μετώπη με το Νο 14 του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης. Έχει συντηρηθεί από εξειδικευμένους επιστήμονες και ονειρεύομαι να την ξαναδώ αναρτημένη στο νέο μας γήπεδο.
Όσο για το Water polo, αυτοκράτορας Ξανά.
Αν ήτανε στο χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Θα άλλαζα πολλά πράγματα. Καταρχήν θα έδινα στον Εθνικό ίση μεταχείριση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Θα απαιτούσα τον σεβασμό αρχικά από πλευράς τοπικής αρχής και μετά σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης. Την ουσιαστική αναγνώριση της ιστορίας του στον Πειραιά και της προσφοράς του στον ελληνικό αθλητισμό, με ότι σημαίνει αυτό.
Χρήση του σταδίου Γεώργιος Καραϊσκάκης και ίσες ευκαιρίες σαν όλες τις ομάδες της πόλης. Δεν μπορεί να αισθανόμαστε σαν το «Γαλατικό χωριό στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία». Ξένοι και πολιορκημένοι στην πόλη μας. Γιατί αυτό γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Εμείς μεγαλώσαμε εδώ, με την πόλη να μας σέβεται, να υπάρχουμε και να μας υπολογίζουν στον Πειραιά. Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια ισοδυναμεί με γενοκτονία. Το βέβαιο είναι όμως ότι ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος να υπάρχουμε για αυτήν την ομάδα.
Το άλλο που θα άλλαζα, θα ήταν μια δυνατή, σταθερή διοίκηση για πολλά έτη, η οποία θα θέσει στόχους μακροπρόθεσμους και όχι βραχυπρόθεσμους.
Άφησα για τον τέλος το πιο σημαντικό κομμάτι. Τον κόσμο του Εθνικού. Οι ομάδες είναι ο κόσμος τους. Μπορεί αριθμητικά να μην είμαστε τόσο πολλοί όσο άλλοι οπαδοί. Είμαστε όμως πάρα πολλοί, πιστοί και δυναμικοί. Θα ήθελα λοιπόν όλοι να το καταλάβουν και ιδίως όλες οι διοικήσεις μας να το έχουν στο μυαλό τους. Να φροντίσουν και να βοηθήσουν τους φιλάθλους της ομάδας και να σταματήσουν την γκρίνια που κάποιες φορές εκφράζουν για αυτούς. Για την ιστορία μας, το πλήθος και το πάθος που έχουμε, στεκόμαστε πολύ καλά και πάντα μέσα στα αθλητικά πλαίσια. Ο σύνδεσμός μας οι ΠΙΝΕΖΕΣ είναι και θα είναι η καρδιά της ομάδας. Χρειάζεται στήριξη από όλους. Και πρώτα από τις διοικήσεις της ομάδας. Οι άνθρωποι της γενιάς μου έχουν δει παίκτες μεγάλης αξίας, άπειρες συμμετοχές σε Α’ Εθνική, τον Εθνικό Πρωταθλητή Χειμώνα και άλλα πολλά. Τώρα που μιλάμε τα 20 χρονα παιδιά, που δύσκολα θα θυμηθούν εικόνες της ομάδος έστω και από Β’ εθνική κατηγορία, έχει αναρωτηθεί κανείς ποιό είναι το κίνητρο και η πηγή του πάθους τους? Θα σας πω εγώ. Αυτοί είναι πιο Εθνικοί από τον καθένα και τους αξίζει μόνο ΣΕΒΑΣΜΟΣ.
Αυτό θα άλλαζα λοιπόν σαν τελευταίο. Θα αξίωνα περισσότερο ΣΕΒΑΣΜΟ στους φιλάθλους της ομάδας μας και ιδίως στους νεότερους. Αυτοί είναι η καρδιά και η συνέχεια του Εθνικού μας.
Ποιόν θα ήθελες να συναντήσεις;
Θα ευχόμουν να είχα συναντήσει τον Δημήτρη Καρέλλα. Να πάρω από το πάθος του και την αγάπη του για τον Εθνικό!!
15-09-2018
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review.
For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|