Συνέντευξη με την 46χρονη φίλαθλο του Εθνικού Πειραιά
ΣΟΦΙΑ ΚΟΥΛΙΖΑΚΗ
Γεννήθηκα 1 Νοεμβρίου 1972 στα Χανιά. Μεγάλωσα και σπούδασα στον αγαπημένο μου Πειραιά, όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά. Και συνεχίζει. Από το 2004 μένω στα Χανιά μεγαλώνοντας μαζί με τους δύο γιους μου Γιάννη (14) και Μανούσο (10), οι οποίοι αγαπούν τον Εθνικό, αλλά μου βγήκαν γαβράκια χαχα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο Εθνικός για μένα είναι η μεγάλη αγάπη, ο έρωτας (καταλαβαίνεις νομίζω τι εννοώ). Εθνικός σημαίνει θύρα 14. Τόσο η ομάδα, όσο και ο κόσμος της είναι η οικογένειά μου. Μεγαλωμένη σε ποδοσφαιρόφιλη οικογένεια που από τον πιο μικρό μέχρι και την γιαγιά μας την κυρά Σοφία αγαπούσαμε και ακολουθούσαμε τον Εθνικό παντού. Μέλος του Συνδέσμου Καστέλλας Νέου Φαλήρου με πρόεδρο για χρόνια τον πατέρα μου Γιάννη Κουλιζάκη και θέλω να πιστεύω από τα πρώτα κορίτσια μαζί με την αδελφή μου Βάσω που είμασταν Πινέζες, που φορέσαμε την πρώτη μπλούζα τους το 1987. Ο Εθνικός ήταν πάντα μια από τις πιο καθαρές ομάδες. Δεν θέλω να αναφερθώ σε καλές ή κακές διοικήσεις, διαιτησίες, συγκυρίες. Πάντα πάλευε να επιβιώσει μέσα σε όλα τα στραβά του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζί με τον κόσμο του. Κρατάω όλες τις στιγμές. Νίκες, ήττες, εκδρομές, φασαρίες, συμπλοκές, υποβιβασμούς και συνεχίζω να τον αγαπώ σε όλες τις συνθήκες. Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα την πρώτη γυναίκα φίλαθλό μας σ’ αυτή τη κυανόλευκη συνέντευξη 3 μέρες μετά το κλείσιμο των 46 χρόνων της, αφού πραγματικά μιλά για τον Εθνικό και τον κόσμο του αφήνοντας τον χρόνο να κυλάει στο απέραντο γαλάζιο του Πειραιά μας. Απολαύστε την.
Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη επαφή σου, το ξεκίνημά σου με τον Εθνικό Πειραιά; Ο πατέρας μου μαζί με τον αδελφό του Κώστα από πιτσιρίκοι, παρ’ όλο που είχα παππού Ολυμπιακό, αγάπησαν τον Εθνικό, οπότε μύησαν και τα παιδιά τους. Έτσι το ‘75 σε ηλικία 3 ετών πήγα πρώτη φορά στο γήπεδο. Δυστυχώς δεν θυμάμαι κάτι αλλά από τα λεγόμενα του πατέρα μου τότε τον έκανα «περήφανο» λέγοντας την πρώτη μου γηπεδική βρισιά. Ακολούθησαν πολλά παιχνίδια, εντός και εκτός έδρας ακόμα και στις προπονήσεις στο βοηθητικό δίπλα από το Γεώργιος Καραϊσκάκης πιτσιρίκα να μαζεύω την μπάλα. Αξέχαστη στιγμή σε προπόνηση ένα σουτ του Μπατσινίλα, τόσο δυνατό που χτυπώντας με στην κοιλιά (πόνος!!) με πέταξε κάτω και τον Κώστα πανικόβλητο και τρομοκρατημένο φωνάζοντας το γιατρό της ομάδας να με κρατάει αγκαλιά μέχρι να συνέλθω. Ποιός αγώνας σου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που να σου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη μέχρι και σήμερα; Η απρόσμενη ήττα από τον ΟΦΗ (1988-‘89) στο Γεώργιος Καραϊσκάκης με 2-4 που οδήγησε την ομάδα στη διαδικασία των μπαράζ που ευτυχώς για εμάς τελείωσε ευχάριστα. Πήγαινες μόνη σου ή με φίλους στο γήπεδο; Υπάρχουν κάποιοι που να κράτησες τη φιλία αυτή μέχρι και σήμερα και να πηγαίνετε μαζί στο γήπεδο; Τον πρώτο καιρό σαν πιο μικρή πήγαινα στο γήπεδο με τον πατέρα μου και την αδελφή μου. Μεγαλώνοντας με τις αγαπημένες μου Πινέζες, είτε ξεκινώντας από τον Σύνδεσμο, είτε από το αγαπημένο μας στέκι στο Πασαλιμάνι, τη Φοντάνα. Επαφή έχω κρατήσει με αρκετές Πινέζες είτε |
τηλεφωνική, είτε μέσω facebook, με τους Δήμο, Σοφοκλή, Πανάγο, Κουτσοφιό, Ψυκάκο, Κέρβη, Ραγκούση και άλλα παιδιά. Και πήγα στον Σύνδεσμο να πάρω την επετειακή μπλούζα των 30 χρόνων Πινέζες.
Δυστυχώς με το να μένω Χανιά δεν μπορώ να πηγαίνω πια γήπεδο να δω τον Εθνικό. Με μοναδική εξαίρεση τον αγώνα με τον ΣΥΝΚΑ την επόμενη Κυριακή εδώ στα Χανιά και κανονίζω με τις Πινέζες να βρεθούμε να πάμε. Φυσικά ανυπομονώ να περάσουν οι μέρες για να ξαναδώ από κοντά μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα τόσο την Εθνικάρα μου, αλλά και όσα από τα παιδιά θα τον ακολουθήσουν στην Κρήτη.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του ποδοσφαίρου του τότε και του σήμερα; Έχουν πολλά αλλάξει. Αυτές οι αλλαγές κάνουν καλό ή κακό;
Το ποδόσφαιρο φυσικά και έχει αλλάξει με τα χρόνια. Κάποτε οι παίχτες πληρωμένοι, απλήρωτοι έπαιζαν για την ομάδα και τώρα δεν λέω, αλλά κακά τα ψέματα, αν δεν υπάρχουν λεφτά θα σκεφτούν πιο πολύ την παραμονή τους. Έχει γίνει πλέον ένα είδος επαγγέλματος. Για άλλους καλό, για άλλους κακό, κάθε αλλαγή με τις επιπτώσεις της.
Ποιός ποδοσφαιριστής Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τότε και ποιός τώρα;
Από τον Εθνικό του χθες Μ. Ιλούνγκα, Δ. Γεωργάρας, Π. Κατσικογιάννης, ξένους Iván Luis Zamorano Zamora, Marco van Basten, Roberto Baggio. Τώρα Ρομάνο, Παυλάκης και από μη Εθνικούς Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος.
Εκτός ποδοσφαίρου σου αρέσει άλλο άθλημα; Πηγαίνεις να το παρακολουθήσεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Με τον Εθνικό πήγαινα σε όλα του τα αθλήματα και εκτός από το ποδόσφαιρο μου αρέσει το πόλο και το βόλεϊ. Δυστυχώς λόγω απόστασης και υποχρεώσεων παρακολουθώ αγώνες μόνο από τηλεόραση.
Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Αν ήταν στο χέρι μου θα έκανα το Γεώργιος Καραϊσκάκης πάλι και μόνο ΜΠΛΕ.
Ποιά είναι τα μελλοντικά όνειρά σου;
Μελλοντικά μου όνειρα, να καταφέρω να μεγαλώσω καλά τα δύο παλικάρια μου και να γίνουν δύο ανεξάρτητοι, σωστοί και ευτυχισμένοι άνθρωποι με ήθος και αγάπη μέσα τους. Και φυσικά να δω ξανά τον Εθνικό εκεί που ανήκει.
Ποιόν θα ήθελες ευχαρίστως να συναντήσεις;
Από ποδοσφαιριστές τον Δ. Γεωργάρα τον οποίο αγαπώ και σέβομαι για το ήθος του ή τον Μ. Ιλούνγκα. Και φυσικά θα ήθελα και μια συνάντηση με όλα τα αδέλφια μου τους Πινέζες.
Ποιά είναι τα χόμπι σου;
Χόμπι μου φυσικά τι άλλο το ποδόσφαιρο, η μουσική και ο χορός.
Ποιό είναι αυτό το μενού που ξετρελαίνεσαι;
Χοιρινό με σέλινο και τηγανιτές πατάτες.
Ποιά είναι κατά τη γνώμη σου η καλύτερη ενδεκάδα που είχε ο Εθνικός Πειραιά;
Δύσκολο. Έχουν περάσει τόσοι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές. Ποιόν να διαλέξεις. Σίγουρα θα ήταν μία μίξη δεκαετιών ‘70-‘80.
Υπάρχει κάτι ακόμα που θα ήθελες να πεις;
Περιστατικά και ευτράπελα πολλά, αλλά σαν γεγονότα δύο. Η νίκη μας επί του Παναθηναϊκού με 3-6 και η επίσκεψη του Ρ. Καλκαντέρα στο Σύνδεσμο της Τζαβέλλα. Και στα δύο η χαρά ήταν απερίγραπτη.
04-11-2018
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Δυστυχώς με το να μένω Χανιά δεν μπορώ να πηγαίνω πια γήπεδο να δω τον Εθνικό. Με μοναδική εξαίρεση τον αγώνα με τον ΣΥΝΚΑ την επόμενη Κυριακή εδώ στα Χανιά και κανονίζω με τις Πινέζες να βρεθούμε να πάμε. Φυσικά ανυπομονώ να περάσουν οι μέρες για να ξαναδώ από κοντά μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα τόσο την Εθνικάρα μου, αλλά και όσα από τα παιδιά θα τον ακολουθήσουν στην Κρήτη.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του ποδοσφαίρου του τότε και του σήμερα; Έχουν πολλά αλλάξει. Αυτές οι αλλαγές κάνουν καλό ή κακό;
Το ποδόσφαιρο φυσικά και έχει αλλάξει με τα χρόνια. Κάποτε οι παίχτες πληρωμένοι, απλήρωτοι έπαιζαν για την ομάδα και τώρα δεν λέω, αλλά κακά τα ψέματα, αν δεν υπάρχουν λεφτά θα σκεφτούν πιο πολύ την παραμονή τους. Έχει γίνει πλέον ένα είδος επαγγέλματος. Για άλλους καλό, για άλλους κακό, κάθε αλλαγή με τις επιπτώσεις της.
Ποιός ποδοσφαιριστής Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τότε και ποιός τώρα;
Από τον Εθνικό του χθες Μ. Ιλούνγκα, Δ. Γεωργάρας, Π. Κατσικογιάννης, ξένους Iván Luis Zamorano Zamora, Marco van Basten, Roberto Baggio. Τώρα Ρομάνο, Παυλάκης και από μη Εθνικούς Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος.
Εκτός ποδοσφαίρου σου αρέσει άλλο άθλημα; Πηγαίνεις να το παρακολουθήσεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Με τον Εθνικό πήγαινα σε όλα του τα αθλήματα και εκτός από το ποδόσφαιρο μου αρέσει το πόλο και το βόλεϊ. Δυστυχώς λόγω απόστασης και υποχρεώσεων παρακολουθώ αγώνες μόνο από τηλεόραση.
Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Αν ήταν στο χέρι μου θα έκανα το Γεώργιος Καραϊσκάκης πάλι και μόνο ΜΠΛΕ.
Ποιά είναι τα μελλοντικά όνειρά σου;
Μελλοντικά μου όνειρα, να καταφέρω να μεγαλώσω καλά τα δύο παλικάρια μου και να γίνουν δύο ανεξάρτητοι, σωστοί και ευτυχισμένοι άνθρωποι με ήθος και αγάπη μέσα τους. Και φυσικά να δω ξανά τον Εθνικό εκεί που ανήκει.
Ποιόν θα ήθελες ευχαρίστως να συναντήσεις;
Από ποδοσφαιριστές τον Δ. Γεωργάρα τον οποίο αγαπώ και σέβομαι για το ήθος του ή τον Μ. Ιλούνγκα. Και φυσικά θα ήθελα και μια συνάντηση με όλα τα αδέλφια μου τους Πινέζες.
Ποιά είναι τα χόμπι σου;
Χόμπι μου φυσικά τι άλλο το ποδόσφαιρο, η μουσική και ο χορός.
Ποιό είναι αυτό το μενού που ξετρελαίνεσαι;
Χοιρινό με σέλινο και τηγανιτές πατάτες.
Ποιά είναι κατά τη γνώμη σου η καλύτερη ενδεκάδα που είχε ο Εθνικός Πειραιά;
Δύσκολο. Έχουν περάσει τόσοι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές. Ποιόν να διαλέξεις. Σίγουρα θα ήταν μία μίξη δεκαετιών ‘70-‘80.
Υπάρχει κάτι ακόμα που θα ήθελες να πεις;
Περιστατικά και ευτράπελα πολλά, αλλά σαν γεγονότα δύο. Η νίκη μας επί του Παναθηναϊκού με 3-6 και η επίσκεψη του Ρ. Καλκαντέρα στο Σύνδεσμο της Τζαβέλλα. Και στα δύο η χαρά ήταν απερίγραπτη.
04-11-2018
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|