VRAGENUURTJE MET GERARD STEFAN AICHORN
Supporters stellen vragen aan de oud-voetballer van FC Den Bosch
Op 05-02-2024 heb ik 2 interviews gehad met Gerard Aichorn. Het eerste interview is op 17-03-2024 gepubliceerd. Dit is het tweede interview, wat bestond uit vragen, die ik namens supporters aan Gerard heb gesteld. Veel supporters vonden het geweldig om Gerard een vraag te kunnen stellen, zoals Paul Niewold, die hem één van onze iconische voetballers uit de glansperiode van FC Den Bosch vindt, namelijk één van de eerste opkomende backs in het moderne voetbal waarvan Berry van Aerle later het paradepaardje was, maar die dat had afgekeken van “ONZE”Gerard!
En Jan van den Berk, die zo’n mooie herinnering had aan hoe hij ooit via zijn zus een handtekening van Gerard had gekregen op een elftalfotokaart van FC Den Bosch seizoen ’78-’79. Jan vertelt dat Gerard heel geliefd was bij de supporters van FC Den Bosch en een zeer degelijke en gewaardeerde speler was.
Hein Schoones had geen vraag, maar wilde wel heel graag tegen Gerard zeggen, dat hij het een openbaring vond: een backspeler die ook als verdediger regelmatig de achterlijn haalde en de voorzet gaf. Hij had bewondering voor Gerard en ook voor zijn werklust.
En Jan van den Berk, die zo’n mooie herinnering had aan hoe hij ooit via zijn zus een handtekening van Gerard had gekregen op een elftalfotokaart van FC Den Bosch seizoen ’78-’79. Jan vertelt dat Gerard heel geliefd was bij de supporters van FC Den Bosch en een zeer degelijke en gewaardeerde speler was.
Hein Schoones had geen vraag, maar wilde wel heel graag tegen Gerard zeggen, dat hij het een openbaring vond: een backspeler die ook als verdediger regelmatig de achterlijn haalde en de voorzet gaf. Hij had bewondering voor Gerard en ook voor zijn werklust.
Gerard Aichorn (rechts) met René van Eck (links) en Albert West (midden) (Foto: Henk van Esch)
Henny van Empel en Richard Mees:
Henny: Ik zou wel willen weten van jou wat jij vond van de linksbacks van na jouw tijd en of jij dat nog wel gevolgd had nadat jij gestopt was. Bijvoorbeeld Patrick Peelen was zo’n back.
Richard: Van alle linksbacks die na jou gekomen zijn bij FC Den Bosch, wie vind jij de beste?
Gerard Aichorn: Wie ik na mijn tijd nog goed vond als linksback? Ja, dan moet ik zeggen: ik zou niet één naam weten. Want die opvolger toen ik bij FC Den Bosch was zou eigenlijk Van de Kerkhove worden. Die heeft het later ook niet gemaakt. En toen speelde Johan Bijnen en daarna weet ik niet meer, die ene jongen die moest stoppen met voetballen, maar dat vond ik ook geen echte linksback.
Hans van den Heuvel (stadionspeaker van FC Den Bosch):
Of ik vragen heb voor Gerard Aichorn? Hahaha dat is leuk, ik heb er wel een paar hoor! Wie was jouw maatje in je jaren bij FC Den Bosch?
Gerard Aichorn: Waar ik het meeste mee optrok was Hennie van Grinsven. Dat was eigenlijk mijn maatje, we gingen ook vaak carnaval vieren en zo, vaak bij elkaar op visite en zo. Dat was mijn beste maatje. En vóór de wedstrijden kwamen in het begin Piet Kamps en Hans van der Pluijm altijd bij mij en daarna gingen we naar de wedstrijd.
Hans van den Heuvel: Wat vond jij zelf jouw grootste kwaliteit?
Gerard Aichorn: De drang naar voren en proberen te voetballen, altijd proberen alles voetballend op te lossen. Dat vond ik mijn grootste kwaliteit. En nog een grote kwaliteit: mijn sportiviteit naar iemand anders toe. Ik zou echt nooit iemand bewust een trap geven.
Hans van den Heuvel en Richard Mees:
Hans: Welke tegenstander heeft jou helemaal dol gespeeld?
Richard: Welke rechtsbuiten heeft jou helemaal dol gespeeld? (Zullen er niet veel zijn)
Gerard Aichorn: Ik moet zeggen in Nederland tegen Johnny van ’t Schip vond ik het heel moeilijk. Maar het moeilijkste vond ik tegen voetballers die zelf niet wisten wat ze deden. Jaap de Blaauw was iemand van Cambuur, die trainer is geworden, en dat was altijd moeilijk om tegen te voetballen. Ik voetbalde altijd liever tegen Ruud Gullit of Van der Gijp of zo. Kijk, in onze tijd was het altijd zo: tegen die goeie voetballers kon je nooit afgaan. Je kon eigenlijk alleen maar winnen want zij waren tóch beter dan wij en elk duel wat wij wonnen was onverwachts soms. Maar wij waren voor niemand bang, dat sowieso niet. Tegen wie wij ook speelden, wij speelden toch ons eigen spelletje een beetje.
Hans van den Heuvel: Aan welke wedstrijd bewaar jij de mooiste herinneringen?
Gerard Aichorn: Behalve Heerenveen: die 10-1 thuis tegen Helmond Sport, dat was ook wel leuk (red: laatste speelronde seizoen 1978/1979). Ik heb twee keer een doelpunt gemaakt, maar verder weet ik het niet. Bij de tegenstander had de verzorger gescoord, want die hadden te weinig spelers op een gegeven moment. Dus toen heeft de verzorger meegedaan en die heeft volgens mij nog een doelpunt gemaakt (red: verzorger Frans Spoormakers).
Hans van den Heuvel: Had FC Den Bosch in de succesvolle jaren ’80 door moeten groeien? Zo ja, waarom is dat niet gebeurd?
Gerard Aichorn: Ja, waarom is altijd heel moeilijk te zeggen. Het probleem is denk ik in Den Bosch dat het niet echt voetbal is. Kijk, in de goeie tijd had je basketball, dat was de top van Nederland en die deden het ook goed in Europa, en je hebt hockey en zo, en grote sponsors die stonden niet te springen bij Den Bosch. Heineken had dat toen moeten nemen toen Panasonic stopte, dan was alles denk ik goed geweest. Nu heb je ook nog een hoop bedrijven, maar ja. Ik snap het wel, als de publiciteit negatief is iedere keer met het publiek nu, dan durven die bedrijven niet in te stappen denk ik.
Carel Rijkers: Ben je nog trainer? Ben je fysiek nog goed? Is lid worden van Walking Football iets voor jou?
Gerard Aichorn: Walking Football? Ik moet eerlijk zeggen: ik trap weleens een balletje met mijn kleinzoon. Maar als ik dan te hard trap of zo dan heb ik zo’n last van mijn been. Want mijn knie heeft een kniecorrectie gehad en een nieuwe heup aan die linkse kant, dus nee, ik doe dat niet. Ik vind het wel jammer, want ik wou wel voetballen, maar het kan gewoon niet.
Erik Meulendijk: Hey hoi Gerard. Wat vind jij van de sfeer in het huidige stadion ten opzichte van de oude Vliert? Wel mooi dat het publiek de weg weer weet te vinden naar de nieuwe Vliert. Het ga je goed!
Gerard Aichorn: Dankjewel, jij ook! Ik moet eerlijk zeggen: het nieuwe stadion dat ziet er helemaal goed uit, maar het oude stadion vroeger had wel iets, zeker als er veel publiek was. Maar wij hadden ook clubs, dat er bij ons redelijk publiek kwam en dan was het altijd gezellig. Maar ja, met de sintelbanen scheelde dat een beetje, dan had je in ieder geval ook niet het probleem met bier en dingetjes gooien, dat probleem zou je dan niet hebben.
Bertie van den Heuvel: Hoe vond jij het die periode bij FC Den Bosch? Heb jij op dit moment nog binding?
Gerard Aichorn: Kijk in onze tijd FC Den Bosch hebben we het altijd heel gezellig gehad. Wij waren een vriendengroep. Er kwamen ook nog heel veel spelers hier uit de regio, Den Dungen en zo. En die jongens uit Rotterdam, tegenwoordig komen ze overal vandaan. Ik word al gek als ik nou hoor dat ze bij de club Engels moeten praten. Ik denk dat in onze tijd 80 procent van de spelers geen Engels kon praten. En wat nu de binding is, ik kijk wel altijd en zo, en ik probeer eens in het jaar of twee keer per jaar, ligt eraan, naar de Vliert te gaan. Maar dit jaar ben ik nog niet geweest.
Opa Kris (Christian van Wijk): En wat vind je ervan dat vele jongens in de tijd dat jullie hoogtij vierden nu allemaal rond de 60 jaar zijn en nog steeds op de M-side te vinden zijn?
Gerard Aichorn: Ik weet niet of van onze oud-spelers die 60 jaar zijn er zijn die naar de M-side gaan, dat weet ik niet. Ik denk dat de meeste jongens er op gokken dat ze een vrijkaartje krijgen van de club. Dan zitten ze aan de onderkant. Maar wel jongens die ik ken, een ook beetje van mijn leeftijd zijn, die gaan nog steeds. Maar daar heb ik niet mee samen gevoetbald, die gaan ook nog altijd naar de M-side. Uit Rosmalen zijn er sowieso een stuk of 25-30 die daar altijd bij de M-side zitten
Paul Niewold: Wat fijn dat ik een vraag mag stellen aan één van onze iconische voetballers uit de glansperiode van FC Den Bosch. Namelijk één van de eerste opkomende backs in het moderne voetbal waarvan Berry van Aerle later het paradepaardje was, maar die dat had afgekeken van “ONZE”Gerard!
Gerard, hoe heb jij jouw succesvolle periode met ons “gouden” FC Den Bosch beleefd?
Gerard Aichorn: Ik vond het heerlijk dat ik er deel van uit mocht maken van wat het beste team van Den Bosch toen was, wat de supporters en iedereen zegt, maar dat kon je ook qua prestatie zien. Maar toen was ik ook al op leeftijd hé? Toen in die goeie tijd was ik al in de buurt van de 30, of misschien zat ik er al overheen. Maar ik heb intens genoten en zeker wij allemaal, want wij voetbalden lekker en we gunden mekaar iets en we wisten: die ene dag ben jíj iets minder, maar dan lopen wij een stapje voor joú, maar andersom was het ook weleens, dan had ik een mindere dag dat iemand anders een stapje voor míj deed.
Ad van Empel: Hoe heb jij het ervaren om als Oostenrijker in Nederland en dan bij FC Den Bosch te hebben gevoetbald en te leven?
Gerard Aichorn: Kijk, toen ik in Nederland voetbalde mochten er maar drie buitenlanders spelen en bij FC Den Bosch waren er ook bijna geen buitenlanders, ja die twee Joegoslaven. Nu is dat heel anders, in onze tijd was dat niet zo. Vergeleken met Oostenrijk? Ja, in eerste instantie wou ik helemaal niet naar Nederland, want ik was 16, maar ik móest mee. Maar het verschil met Oostenrijk is gigantisch. Oostenrijk is meer, vind ik, techniek en de mentaliteit is anders. Vandaag niet dan morgen maar. In Oostenrijk is het veel rustiger. In Nederland is het veel te gejaagd vind ik nog steeds en veel teveel papierwerk allemaal. Vandaar dat ook heel veel mensen naar het buitenland gaan. En op een gegeven moment als ze een beetje op leeftijd zijn willen ze nog beetje rustig weg van al die regeltjes.
Jan van den Berk: Ik heb ooit via mijn zus een handtekening van Gerard gekregen op een elftalfotokaart van FC Den Bosch seizoen ’78-’79. Mijn zus werkte bij sigarenmagazijn Tiebosch op het Rivierenplein. Zij heet Marja. Mijn vraag: weet jij dat nog? Je werkte toen bij de PTT. Ik ben benieuwd of je je dat nog herinnert.
Verder was jij heel geliefd bij de supporters van FC Den Bosch en jij was een zeer degelijke en gewaardeerde speler. Je was zeer bekend en nog steeds is. Ik hoor het graag! Groeten!
Gerard Aichorn: Van die handtekening zou ik het niet meer weten. Ik kwam vroeger in heel veel winkels en ik was altijd heel vriendelijk tegen iedereen. Ik kan me Marja niet zo voor de geest halen, namen zeggen mij niet zoveel. Maar als ik iemand zie dan denk ik het wel. Ik ken heel veel mensen van gezicht.
Hein Schoones: Jij zat altijd in mijn favoriete basisopstelling bij FC door de jaren heen. Ik vond het een openbaring: een backspeler die ook als verdediger regelmatig de achterlijn haalde en de voorzet gaf. Ik had bewondering voor jou en ook voor jouw werklust. Dit is niet echt een vraag, maar dit wilde ik graag tegen jou zeggen.
Gerard Aichorn: Dat vind ik mooi om te horen. Ik probeerde altijd mijn best te doen en ja, de ene keer lukt het beter dan de andere keer. Als ik nachtdienst gehad had en ik kwam s morgens om 6.30 uur thuis en we moesten om 10 uur naar Veendam gaan, dan was ik natuurlijk niet 100% fit. Dan sliep ik in de bus een beetje. Maar ik heb altijd geprobeerd mijn best te doen.
Wim van der Horst: Hoi hoi, ik wil je vragen hoe het was om achter de beste linksbuiten van Nederland te voetballen hahaha
Gerard Aichorn: Ik moet eerlijk zeggen: achter Willem voetballen was toch altijd heel moeilijk. Willem was een hele goeie voetballer, maar ook een heel luie voetballer. Maar ik moet zeggen, we hebben toen trainers gehad, die een beetje opletten, dat achter Wim en tussen mij en Wim een harde werker was en dat was Johnny van Nielen. Door John van Nielen konden Willem en ik goed samenspelen, want Johnny heeft heel veel werk voor ons verzet.
Robbert van den Broek: Goedemorgen, topper, denk jij dat je bij de top van Nederland had kunnen voetballen? Ik denk namelijk van wel. En hoe vind jij de wereld er nu uit zien?
Gerard Aichorn: Kijk, ik had gewoon de pech dat er in Nederland goeie backs waren. Je had Ruud Krol en Hugo Hovenkamp, dat waren de beste. En ik scoorde ook regelmatig hoog in de lijsten, maar nu zou ik zeker, denk ik…
Over de wereld heb ik in het andere interview (red.: gepubliceerd 17-03-2024) al iets verteld. Héél goed krijg je het toch nooit, maar ik wilde graag dat iedereen het redelijk goed heeft.
Peter van Ieperen: Wat vind jij van de huidige situatie bij FC? Ik bedoel met de Amerikaanse aandeelhouders?
Gerard Aichorn: Ja kijk, ik weet allemaal niet van alles hoe het precies zit, maar het is alleen heel slecht en die Amerikanen, je weet zelf hoe die Amerikanen zijn, die willen zelf alleen maar geld, die willen cashen, die willen er aan verdienen. Maar ik vind het heel sneu voor de club hoe dat nu gaat. Dat ze op geld moeten wachten en alles. En dat ze ook zomaar spelers krijgen waar ze eigenlijk niet erg op zitten te wachten. En ik vind die selectie ook veel te groot en vaak veel teveel dezelfde spelers. Daar is niet over nagedacht. Wie gaan we halen? Welke positie moeten we hebben en dáár moeten we spelers voor halen. Dat gebeurt volgens mij te weinig nu. Want ze halen maar iets en die Amerikanen denken: “Nou, als die een paar goeie wedstrijden spelen kunnen we hun misschien weer verkopen”.
Pieter van Doorn: Ik zou wel eens willen weten hoe het voor jou was om met al die mannen te ballen, er was altijd strijd. Lag de druk hoog?
Gerard Aichorn: Nou, de druk lag bij ons niet zo hoog. Ik vond het altijd leuk om met die jongens te spelen. En natuurlijk speelde je met de ene liever dan met de andere, maar je bent binnen een team en dan hoort dat allemaal erbij.
Leon Kerssens: Ik zou willen weten of je de club nog volgt?
Gerard Aichorn: Ja, dat heb ik al gezegd in het andere interview (red.: gepubliceerd 17-03-2024). Waar ik ook ben op vakantie en zo, dat volg ik allemaal. Naar het stadion en zo ga ik bijna niet.
Alexandros Moundreas
Interview 05-02-2024, publicatiedatum: 28-03-2024
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2024 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook: