Συνέντευξη με την 42χρονη δημιουργό και οργανώτρια του γυναικείου τμήματος του Εθνικού Πειραιά
ΜΑΡΙΛΙΝΑ ΤΖΕΛΕΠΗ |
Παρ’ όλο που, όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά, δεν έχει τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας, για να μιλήσει για το ποδόσφαιρο, ομολογουμένως ο τρόπος που προσεγγίζει γενικά τη θεματολογία της συνέντευξης είναι πέρα για πέρα ελκυστικός. Κι όσο προχωράς στο βάθος της, τόσο σε προδιαθέτει για περισσότερη μελέτη των λεγομένων της. Διαπιστώνεις λοιπόν χωρίς αμφιβολία πως απέναντί σου έχεις κάποιον ειδήμωνα που θα σε κατατοπίσει πλήρως περί του αντικειμένου που λέγεται γυναικείο ποδόσφαιρο. Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε την Μαριλίνα καλύτερα στα 42 χρόνια της, αφού αποδεικνύει περίτρανα με τις τοποθετήσεις της πως το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν υπολείπεται καθόλου του ανδρικού και πως τα κορίτσια υπερβάλλουν τους εαυτούς τους για όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα.
Όνομα: Μαριλίνα Τζελέπη.
Γεννήθηκες: Στις 11-08-1977 στην Αθήνα. Κατοικία: Κατοικώ στον Πειραιά (στον Προφήτη Ηλία, όπου έχω μεγαλώσει κι όπου μεγάλωσαν και κατοικούν και οι γονείς μου και οι οικογένειές τους πριν από εκείνους). Οικογένεια: Έχω ένα γιο 13 ετών, το Γιάννη και είμαι ευλογημένη και με ένα καταπληκτικό σύντροφο. Μόρφωση: Μετά το λύκειο, πέρασα στη Μουσικολογία Αθήνας, όμως συνέχισα τις σπουδές μου στην Αμερική. Έχω bachelor in music από το University of Indianapolis και Master in music από το University of Florida, με υποτροφίες στο αντικείμενο του piano performance. Εργασία: Είμαι πιανίστα, δραστηριοποιούμαι με συναυλίες (ρεσιτάλ, μουσική δωματίου, ορχήστρες) από την ηλικία των 14 ετών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, ξεκίνησα να διδάσκω πιάνο, συνεργάζομαι με σύνολα μουσικής, λυρικούς καλλιτέχνες, και εδώ και 7 χρόνια επίσης με το μεγάλο συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Ασχολούμαι επίσης με το θέατρο (έχοντας γράψει θεατρικά και συμμετάσχει σε παραστάσεις). |
Έχεις παίξει η ίδια ποδόσφαιρο ή ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα;
Ποδόσφαιρο δεν έχω παίξει, έπαιξα μπάσκετ ένα διάστημα πιο μικρή, και πριν χρόνια ασχολήθηκα και έπαιξα softball στη γυναικεία ομάδα της Ευρυάλης. Με το ποδόσφαιρο ξεκίνησα ν’ ασχολούμαι πριν 2,5 χρόνια σε γυναικεία ομάδα στο οργανωτικό κομμάτι (προβολή, οργάνωση, διαφήμιση ακαδημιών, κλπ). Ήμουν για 1 χρόνο περίπου προ Εθνικού γενικός αρχηγός και υπεύθυνη ακαδημιών σε γυναικεία ομάδα, και μετά όταν έφυγα αποφασίσαμε με τον κόουτς Δημήτρη Ελευθεριάδη να κάνουμε την πρόταση για δημιουργία γυναικείου τμήματος στον Εθνικό, γιατί είμαι γέννημα θρέμμα Πειραιώτισσα, και θεωρώ ότι ο Εθνικός έπρεπε να έχει γυναικείο ποδόσφαιρο, με την εξέλιξη που έχει ο χώρος αυτός.
Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη επαφή σου, το ξεκίνημά σου με τον Εθνικό Πειραιά;
Τον Εθνικό τον θυμάμαι από μικρή (όπως και όλοι όσοι μεγαλώσαμε στον Πειραιά). Η μισή μου οικογένεια είναι Ολυμπιακοί και η άλλη μισή Εθνικοί.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του ποδοσφαίρου του τότε και του σήμερα; Έχουν πολλά αλλάξει. Αυτές οι αλλαγές κάνουν καλό ή κακό;
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να σχολιάσω σε βάθος τις διαφορές του τότε ποδοσφαίρου (όπως το έχετε ζήσει εσείς οι μεγαλύτεροι στις χρυσές εποχές του). Όμως αυτό που θα σχολιάσω είναι το πόσο κρίμα είναι για το άθλημα (όπως και για άλλα πράγματα αντίστοιχα), τουλάχιστον μιλώντας για την Ελλάδα, το να έχει καταντήσει το ποδόσφαιρο να είναι δημόσιες σχέσεις, πολιτική, και να στηρίζεται περισσότερο σε πράγματα εξωαγωνιστικά. Επίσης, ως επί το πλείστον, από τα όσα γνωρίζω για τους φιλάθλους παλιότερα, έχει χαθεί η έννοια του “φιλάθλου” όπως θα έπρεπε να είναι.
Ποιά Ελληνίδα ή ξένη παίκτρια σου άρεσε τότε και ποιά σήμερα;
Το 2004 στους Ολυμπιακούς αγώνες βρισκόμουν στην Αμερική, και είχα παρακολουθήσει κάποιους αγώνες γυναικείου ποδοσφαίρου, και θυμάμαι χαρακτηριστικά τη Mia Hamm (για την οποία φυσικά μιλούσε όλος ο κόσμος), και η οποία είναι μια από τις εξαιρετικές παίκτριες που έχουν περάσει από το άθλημα.
Ποιά κατά την άποψή σου είναι η εξέλιξη του γυναικείου ποδοσφαίρου σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Σήμερα, το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί με ραγδαίους ρυθμούς (στην Ελλάδα όλα πάντα ακολουθούν πολύ πιο αργά σε σχέση με το εξωτερικό), αλλά υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο, όχι μόνο έξω, κι εδώ στη χώρα μας, και αν ασχοληθείτε και παρακολουθήσετε θα το δείτε. Και υπάρχει και πολύ μεγάλη θέληση, γιατί για τα κορίτσια το ποδόσφαιρο δεν είναι κάτι “δεδομένο” (όπως είναι το να πάει ένας γονιός το αγόρι του για ποδόσφαιρο), και τα κορίτσια που παίζουν πραγματικά το θέλουν και το αγαπούν και κάνουν πολλές θυσίες για το άθλημα και αυτό φαίνεται. Εκτός του ποδοσφαίρου σου αρέσει κάποιο άλλο άθλημα; Πηγαίνεις να το παρακολουθήσεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση; Εκτός του ποδοσφαίρου, το οποίο μου αρέσει είτε γυναικείο είτε αντρικό, έχω μεγάλη αγάπη στο μπέιζμπολ. Είναι ένα άθλημα με το οποίο δεν έχει ασχοληθεί η Ελλάδα ιδιαίτερα (αν και υπάρχει ομοσπονδία και ακαδημίες αρκετές), αλλά το οποίο αν το παρακολουθήσεις και το καταλάβεις, έχει πολλή στρατηγική, θέλει πολύ μυαλό και έχει πολύ ενδιαφέρον. Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις; Αν περνούσε από το χέρι μου να αλλάξω κάτι, θα ήθελα να αλλάξω τη νοοτροπία που κυριαρχεί γενικότερα στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς, και ειδικότερα τη χαιρεκακία και την απαξίωση που μαστίζει τον κόσμο. Είναι πολύ κακό να σπαταλάει κάποιος το χρόνο του ασχολούμενος με το τι κάνουν οι άλλοι αντί να τον ξοδεύει δημιουργικά και να ευχαριστιέται. |
Από ποιό γεγονός σοκαρίστηκες;
Αυτό που πάντα με σοκάρει (αν μιλήσουμε για ποδόσφαιρο), είναι τα επεισόδια και τα άκρα στα οποία φτάνουν οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι πάνε να ευχαριστηθούν έναν αγώνα. Και φυσικά αυτό που με σόκαρε αρκετά ήταν η περσινή επίθεση στο Σύνδεσμο Φιλάθλων του Εθνικού την ημέρα της κοπής της πίτας (10 λεπτά αφότου είχαμε φύγει για τη βραδινή μας προπόνηση με το γυναικείο). Είναι πράγματα απαράδεκτα, τα οποία για κανένα λόγο δε θα έπρεπε να συμβαίνουν. Ούτε μέσα ούτε έξω από τα γήπεδα.
Ποιόν θα ήθελες ευχαρίστως να συναντήσεις;
Έχω τη χαρά γενικά να έχω συναντήσει και να συναντάω κόσμο που θα ήθελα.
Ποιά είναι τα μελλοντικά όνειρά σου;
Τα μελλοντικά μου όνειρα όσον αφορά τον Εθνικό, στο γυναικείο είναι να το δούμε σύντομα στην Α’ Εθνική και με μεγάλη ακαδημία κοριτσιών (ήδη έχει επιτευχθεί ο στόχος της ακαδημίας την πρώτη χρονιά λειτουργίας της, με πάρα πολλά κορίτσια όλων των ηλικιών). Για την αντρική, εύχομαι κι ελπίζω κάποια μέρα να επανέλθει εκεί που πρέπει, όπως όλοι, παρ’όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους Συλλόγους και αυτό και η ιστορία του δε χάνεται, και δε θα χαθεί ποτέ, όσο και να θέλουν κάποιοι. Παρακολουθώ συζητήσεις σχετικά με το τι ΔΕΝ έχει ο Εθνικός: γήπεδο, εγκαταστάσεις κλπ, στο οποίο ξεχνάμε να αναφέρουμε ότι και ο Πειραιάς δυστυχώς δεν έχει Δημοτικό γήπεδο πλέον, όπως έχουν τόσες άλλες πόλεις, στις οποίες φιλοξενούνται οι ομάδες τους. Δεν έχουν πολλές ομάδες ιδιόκτητο γήπεδο κι αυτό είναι η αλήθεια. Από κει και πέρα όμως, αυτό που δε βλέπω και που θα έπρεπε να βλέπουμε περισσότερο είναι και το τι ΕΧΕΙ ο Εθνικός. Έχει πολύ κόσμο, έχει πάρα πολλούς αθλητές, παιδιά όλων των ηλικιών, μεγαλώνει καθημερινά. Και σε αθλητές, αθλήτριες και σε νέους φιλάθλους. Όσον αφορά προσωπικά μελλοντικά όνειρα, μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένη με τα πράγματα που έχω πετύχει στο χώρο μου, και κάθε μέρα καλωσορίζω όποια νέα πρόκληση εμφανιστεί. Ήμουν πάντα της άποψης ότι ποτέ δε σταματάμε να μαθαίνουμε, να εξελισσόμαστε, να ψάχνουμε. Δεν επαναπαυόμαστε ποτέ. Μόνο αν ξέρουμε ότι δεν τα ξέρουμε όλα, μόνο τότε πάμε μπροστά.
Έχεις πάθει κάποτε κάτι περίεργο στην εργασία σου;
Στην εργασία μου έχω πάθει κι έχω δει πολλά περίεργα, τόσα πολλά που πραγματικά θα έπρεπε να γράψω βιβλίο. Και αστεία, και τρομακτικά (ειδικά εν μέσω συναυλίας), και ότι μπορείτε να φανταστείτε!
Σε ποιόν θα έδινες την κίτρινη ή την κόκκινη κάρτα;
Κίτρινη κάρτα δε θα έδινα. Απευθείας κόκκινη θα έδινα σε οποιονδήποτε είναι αρνητικός σε όλα, χωρίς λόγο και αιτία, και σε όποιον προσπαθεί να μειώσει τους άλλους για να καλύψει τη δική του ανεπάρκεια.
Ποιά είναι τα χόμπι σου;
Δεν έχω ιδιαίτερο χρόνο για χόμπι, μεταξύ της ομάδας και της δουλειάς μου (αν και μπορώ με ευχαρίστηση να πω ότι η δουλειά μου είναι ταυτόχρονα και το χόμπι μου, όσον αφορά τη μουσική και το θέατρο, και είναι μεγάλη ευτυχία αυτό!). Μου αρέσει πάρα πολύ το διάβασμα, ο κινηματογράφος, και ασχολούμαι και από πολύ μικρή με τους υπολογιστές.
Ποιό είναι αυτό το μενού που σε ξετρελαίνει;
Α! δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο μενού, έχω μεγάλη αγάπη στο κοτόπουλο.
Τι σημαίνει για σένα Εθνικός;
Τι σημαίνει για μένα Εθνικός. Ο Εθνικός είναι ιδέα, είναι ιστορία, είναι αυτό που μένει. Ο κόσμος έρχεται και φεύγει, αλλά ο Εθνικός θα είναι πάντα εκεί.
Υπάρχει κάτι άλλο ακόμα που θα ήθελες να πεις;
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στο Σύλλογο και στον κόσμο του Εθνικού που μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, και να θυμόμαστε ότι παρ’όλες τις διαφορές, όλοι έχουμε ένα κοινό σκοπό.
01-09-2019
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Next interview: Dimitris Pechlivanidis
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|