Συνέντευξη με τον 55χρονο πρώην-ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή των ομάδων Κ14 και Κ18 του Εθνικού Πειραιά
ΒΑΓΓΕΛΗ ΡΕΝΤΖΟ
Έδειχνε από πολύ μικρό παιδί πως ήτανε γεννημένος για το ποδόσφαιρο. Θυμάται πως πάντα ήτανε με μια μπάλα στα χέρια για να πάει να παίξει με τους φίλους του. Μάλιστα τον φώναζαν και Κρόϊφ, για το πολύπλευρο ταλέντο του, αλλά και για τη μακριά χαίτη του. Μια ζωή στις επάλξεις της κυανόλευκης κερκίδας, ενώ τώρα εργάζεται πυρετωδώς μαζί με τους συνεργάτες του στις Ακαδημίες της αγαπημένης του ομάδας τον Εθνικό του Πειραιά για να μεταδώσει τις γνώσεις του στους μικρούς άσους του μέλλοντος. Πάμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα στα 55 χρόνια του για να δούμε πως σκέφτεται και πως μας φανερώνει τις απόψεις του, τόσο για το ποδόσφαιρο, όσο και για τα γενικού ενδιαφέροντος θέματα.
Φωτο 1: Στάθης Γιάπαππας
|
Όνομα: Βαγγέλης Ρέντζος.
Γεννήθηκες: Στις 7-4-1964 στον Πειραιά. Κατοικία: Ν. Φάληρο. Οικογένεια: Η γυναίκα μου Άννα, η κόρη μου Ειρήνη-Άννα και οι γιοί μου Αλέξανδρος και Σάσα. Μόρφωση: Έχω τελειώσει Λύκειο. Πτυχίο Εκτελωνιστή. Εργασία: Προπονητής στις Ακαδημίες Κ14 και Κ18 του Εθνικού Πειραιά, όπου δουλεύω 12 χρόνια. Καριέρα ποδοσφαιριστή: Εθνικός Πειραιά, Πειραϊκός, Ελευθερία Μοσχάτου, ΑΟ Μοσχάτου, Αμφιάλη, ΠΑΟ Ρουφ, Ατρόμητος Πειραιά. |
Καριέρα προπονητή: Προπονητής σε Ανδρικές ομάδες: ΑΟ Μοσχάτου, Πανφαληρικό, ΑΟ Ποντίων, Ν. Φάληρο, Ένωση Καμινίων Ρέντη, ΑΣ Δραπετσώνας, Νέοι Ευγενείας.
Προπονητής σε Ακαδημίες: Εθνικό Πειραιά, Ατρόμητο Πειραιά, ΑΟ Αιγάλεω, Εθνικό Πειραιά.
Πότε και πως θυμάσαι την πρώτη επαφή σου, το ξεκίνημά σου με το χώρο του ποδοσφαίρου κι εν συνεχεία με τον Εθνικό Πειραιά;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον θυμάμαι να παίζει με μια μπάλα και πως με βλέπανε οι μεγαλύτεροί μου να έχω πολύ ταλέντο. Μάλιστα μου είχαν κολλήσει και το παρατσούκλι Κρόϊφ μιας και είχα μακριά μαλλιά. Με παρότρυναν δε με μπροστάρη τον παππού μου να γραφτώ στο τσικό μιας μεγάλης ομάδας κι έτσι γράφτηκα στην ομάδα της καρδιάς μου δηλαδή στον Εθνικό Πειραιά.
Έφθασα μέχρι τους ερασιτέχνες, έτσι λεγόταν το τμήμα τότε, με προπονητή τον αείμνηστο Χρήστο Χατζηϊωαννίδη.
Θυμάσαι κάποιους αγώνες, τόσο σαν παίκτης του ερασιτεχνικού, προπονητής, αλλά και φίλαθλος, που να σε έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση και να σου έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη σου μέχρι και σήμερα;
Σαν παίκτης θυμάμαι με τους ερασιτέχνες την ανατροπή που κάναμε εναντίον της ΑΕΚ. Που ενώ χάναμε στο ημίχρονο (1-0) το γυρίσαμε στο δεύτερο και αναγκάσαμε την ΑΕΚ να χάσει το Πρωτάθλημα.
Σαν προπονητής έχω να θυμάμαι πολλά μιας και σε όλα τα τμήματα έχουμε πάρει πολλά πρωταθλήματα. Αλλά θα ξεχωρίσω σε ένα διεθνές τουρνουά που παίζαμε εναντίον της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Πόσο υπερήφανος και συγκινημένος ένιωθα που είχαμε σηκώσει τη σημαία της ομάδας τόσο ψηλά σε τόσο μεγάλο επίπεδο.
Σαν φίλαθλος το (1-0) που κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη με το γκολ Δημητρόπουλου από σαράντα μέτρα φάουλ.
Πως είναι στ’ αλήθεια, ποιά είναι τα συναισθήματα που σε κυριεύουν, όταν δουλεύεις με μικρούς άσους, ειδικά με την Κ14 και τι σε έκανε να παραμένεις επί 12 χρόνια περίπου στις επάλξεις με τα παιδιά αυτής της ηλικίας;
Τα συναισθήματα που έχει ένας προπονητής μαθαίνοντας τα μυστικά της μπάλας σε αυριανούς ποδοσφαιριστές είναι πάρα πολλά. Σε γεμίζουν χαρά, υπερηφάνεια. Σε συγκινούν, γιατί ξέρεις, ότι διψάνε να τους μάθεις σωστό ποδόσφαιρο και αν τα καταφέρεις νιώθεις ότι κάτι προσφέρεις κι εσύ. Και αυτή είναι η αμοιβή σου. Στον Εθνικό έμεινα τόσα χρόνια, αν και δεν ήταν στόχος μου αυτός, γιατί αγαπάω αυτή την ομάδα. Και όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι συνεργάτες της Ακαδημίας είμαστε καθαρόαιμοι Εθνικοί και θέλουμε Ακαδημία πρότυπο. Και μέχρι στιγμής έχουμε πετύχει τον στόχο. Άλλωστε για εμάς Εθνικός σημαίνει ιδέα και αν θες είναι τρόπος ζωής, η οικογένειά μας.
Θυμάσαι κάποιους συμπαίκτες σου, τόσο σαν πιτσιρικάς, ερασιτέχνης, αλλά και συνεργάτες σου αυτά τα 12 χρόνια που βρίσκεσαι στο τιμόνι των Ακαδημιών, που να διατηρείτε την φιλία σας μέχρι και σήμερα;
Συμπαίκτες είχα βέβαια, εγώ ήμουνα πάντα ο πιο μικρός, τον Γιάννη τον Αντωνόπουλο, τον Γιάννη τον Κατσικογιάννη, τον Κώστα Τσούξτο, τον Κώστα Μπατσινίλα, τον Νίκο Μανωλά, τον Παναγιώτη Κοττίδη, τον Θόδωρα Παρδαλίδη, τον Γιώργο Βατίστα. Με τον Αντωνόπουλο, τον Κατσικογιάννη συναντιόμαστε ακόμα. Είτε στους παλαιμάχους, είτε σε διάφορα τουρνουά. Όσον αφορά τους συνεργάτες μου στην Ακαδημία θα ξεκινήσω πρώτα από τον γίγαντα Γενικό Διευθυντή Αντώνη Γρηγοριάδη που ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί επί εποχής Πηρούνια, τον τότε υπεύθυνο Λάζαρο Καλογερόγιαννη, τους σημερινούς συνεργάτες και στυλοβάτες των Ακαδημιών Νάσο Βατίστα, Νίκο Τούντα, Δημήτρη Φαρνατζή.
Ποιές διαφορές εντοπίζεις μεταξύ του ποδοσφαίρου του τότε και του σήμερα;
Οι διαφορές που εντοπίζω είναι ότι τότε παίζαμε περισσότερο ατομικά με το όποιο ταλέντο διαθέταμε, πιο ελεύθερο ποδόσφαιρο. Ενώ τώρα με τα συστήματα, τη φυσική κατάσταση και τις τακτικές που υπάρχουν δεν μπορείς να διακριθείς αν δεν είσαι ομαδικός. Άλλωστε όπως λέω εγώ στους ποδοσφαιριστές μου, όσο πιο ομαδικός είσαι, τόσο και πιο ατομικά θα διακριθείς καλύτερα. Σημαντικό ρόλο βέβαια παίζει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και το πόσο ευφυής είναι ο παίκτης και είμαι λάτρης αυτών των παικτών.
Ποιός Έλληνας ή ξένος σου άρεσε τότε και ποιός σήμερα;
Από Έλληνες: Χρήστος Αρβανίτης, Φώτης Παπαδόπουλος, Κώστας Μπατσινίλας, Παναγιώτης Κοττίδης, Κατσικογιάννηδες, Θωμάς Λιόλιος, Δημήτρης Πίττας.
Από ξένους: Ρομπέρτο Καλκαντέρα, Μασένγκο Ιλούνγκα, Ντένεφ, Αμπίντ Κοβάσεβιτς.
Εκτός ποδοσφαίρου σου αρέσει κάποιο άλλο άθλημα; Πηγαίνεις να το παρακολουθήσεις από κοντά ή έστω από την τηλεόραση;
Εκτός ποδοσφαίρου μου αρέσει το πόλο και πήγαινα στη πισίνα, αλλά τώρα μόνο από την τηλεόραση παρακολουθώ.
Αν περνούσε από το χέρι σου τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις;
Αν ήταν στο χέρι μου θα ξερίζωνα όλο το σάπιο ελληνικό ποδόσφαιρο και θα το έκτιζα από την αρχή σε πρότυπα Αγγλίας και Ολλανδίας.
Από ποιό γεγονός σοκαρίστηκες;
Με τους νεκρούς στη Θύρα 7, γιατί έχασα δύο φίλους μου Φαληριώτες. Τότε γύριζα από τη Νέα Σμύρνη, που παίζαμε εμείς με τον Πανιώνιο, με τον αδελφό μου και φίλους και μόλις έμαθα τα νέα σοκαρίστηκα. Πήγαμε κατ’ ευθείαν Καραϊσκάκη.
Έχεις πάθει κάτι περίεργο στην εργασία σου;
Έχω πάρει κεφαλιά σε αγώνα Ατρόμητος Πειραιά - Νέα Πέραμος (2000) και μετά το τέλος του παιχνιδιού διεγνώσθη πως έπαθα διάσειση βαριάς μορφής, κάτι σαν εγκεφαλικό περίπου. Φοβήθηκα πολύ.
Σε ποιόν θα έδινες κίτρινη κάρτα;
Σε αυτούς τους υποκριτές και φαρισαίους που δεν δίνουν χώρο στον Εθνικό να φτιάξει το δικό του γήπεδο.
Σε ποιόν θα έδινες κόκκινη κάρτα;
Κόκκινη σε όποιους ευθύνονται για την κατρακύλα της ομάδας.
Ποιά χόμπι έχεις;
Το χόμπι μου το ψάρεμα.
Τι σημαίνει για σένα Εθνικός;
Οικογένεια. Ψυχή, πάθος. Υπερηφάνεια.
Ποιά είναι κατά τη γνώμη σου η καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του Εθνικού Πειραιά;
Χρήστος Αρβανίτης, Τάκης Ελευθεριάδης, Μανώλης Βαμβακούσης, Άγγελος Κρεμμύδας, Φώτης Παπαδόπουλος, Μασένγκο Ιλούνγκα, Αμπίντ Κοβάσεβιτς, Γιώργος Καραΐσκος, Ρομπέρτο Καλκαντέρα, Ντένεφ, Κώστας Μπατσινίλας.
Υπάρχει κάτι άλλο ακόμα που θέλεις να πεις;
Ο Εθνικός είναι μεγάλη ομάδα με μεγάλη δυναμική και θα γυρίσει εκεί που αξίζει να είναι.
Μόλις πριν λίγη ώρα η ομάδα Κ14 στέφθηκε πρωταθλήτρια Πειραιά και οι παίκτες μπήκαν στ’ αποδυτήρια με τραγούδια για να το γιορτάσουν.
12-05-2019
Αλέξανδρος Μουνδρέας
Next interview: Dimitris Stathakopoulos (dilemmas)
Read more interviews here
All photos in the interviews were made available by the interviewees, unless stated otherwise. In accordance with the European law on personal data, all interviewees have authorized mister Alexandros Moundreas to publish the interview with their personal information and photos for historical journalistic reasons.
Copyright © 2015-2020 by Alexandros E. Moundreas. All rights reserved. The content of this website or any portion thereof may not be reproduced or used in any matter whatsoever without the express written permission of Alexandros E. Moundreas, except for the use of brief quotations in a review. For permission request you can contact Alexandros Moundreas via Facebook:
|
|
|
|